ΙΩΝΙΑ

Μεγάλωσα. Ήρθε καιρός να μπω σ' ένα καράβι

κι όλες τις θάλασσες της γης να πάω να γνωρίσω

τα όνειρα όπου παιδί στη σκέψη είχα βάλει

τώρα που άντρας έγινα, να πραγματοποιήσω


αφήνω γεια στον τόπο μου, τους φίλους και τη μάνα

στο ακρογιάλι το μικρό που πάντα κολυμπούσα

στα χρόνια μου τα παιδικά που έστηνα δοκάνια

και στα αγκάθια που σκληρά τα πόδια μου τρυπούσαν.


Δασκάλοι που μου δείξατε στη γη να περπατάω

και που φυτέψατε φτερά στη σκέψη μου να θέλει

όλο τον κόσμο να γυρνώ, να ζω και να μεθάω

από κρασί π' ωρίμασε στης φύσης το βαρέλι,


παρέα με τις ξωτικές γυναίκες του πλανήτη

όπου ποτέ δεν σκέφτηκα πώς είναι, με τι μοιάζουν

και που φυλά για έκπληξη ο χρόνος ο αλήτης

για όσους τη ρουτίνα τους μπορούν να θυσιάζουν.


Και συ καρδιά μου παιδική που έχεις μείνει πίσω

σε μια ανάμνηση παλιά, στα παιδικά τα χρόνια

μην το ζητάς, δεν πρόκειται για να ξαναγυρίσω

στα χρόνια όπου φόραγα κοντά τα παντελόνια


μεγάλωσα. Και η ζωή μπροστά πηγαίνει πάντα

το ρεύμα της ακολουθώ, τ' αφήνω να με σέρνει

σ' ένα γλυκό νανούρισμα, σε μια γλυκιά μπαλάντα,

σε μια στιγμή που χάνεται, σε άλλη μια που μπαίνει.


Η θέληση που σμίλεψαν τα χρόνια κι οι στερήσεις

είναι εφόδιο μοναχό στον κόσμο που πηγαίνω

και τούτο είναι αρκετό να αντιμετωπίσει

όποιο εμπόδιο κι αν βρεθεί στις στράτες που διαβαίνω


φεύγω, αλλά στο άγνωστο δεν πάω να πλουτίσω,

να συναθροίσω θησαυρούς και πίσω να τους φέρω.

Την εμπειρία μιας ζωής θέλω να αποκτήσω

και ότι άλλοι ξέρουνε, θέλω κι εγώ να ξέρω.


Πλημμυρισμένο το μυαλό με πεθυμιές και σκέψεις

έδωσε μόλις προσταγή για να εγκαταλείψω

όλα που μέχρι σήμερα είχαν δικές τους θέσεις

και περιπέτειες άγνωστες να βγω ν' αναζητήσω


τα βήματά μου βιαστικά με φέρνουν στο καράβι

όπου μαζί μας θ' ανοιχτεί σε πέλαγος γαλάζιο.

Τα κύματα το γλείφουνε κι αυτό κουνά με νάζι

ζερβά δεξιά τα ξάρτια του δεμένο στο μουράγιο.


Στα πλάγια και στην πρύμνη του γραμμένο τ' όνομά του

με κεφαλαία γράμματα πάρα πολύ μεγάλα

και μια σημαία γαλανή πλαισιώνει τη θωριά του

που ζωγραφίζει στην ψυχή το όνομα: Ελλάδα


όνομα που στη σκέψη μου για πάντα ίσως μείνει

μπλεγμένο μέσα στις στροφές ενός καινούριου κόσμου

σε οτιδήποτε συμβεί, σ' όποια στιγμή κι αν γίνει

κάδρο σε τοίχους διαφανείς του ψυχικού μου κόσμου.


Το όνομα του καραβιού είναι το ΙΩΝΙΑ

ένα επίσης σύμβολο στης σκέψης το ντουλάπι

όπου θα μείν' ασκούριαστο απ' την πολυκαιρία

στο πρώτο το ταξίδι μου για τ' άγνωστά μου κράτη.


Με βήματα ανάλαφρα πηδώ μες στο καράβι,

τα λιγοστά τα ρούχα μου σε μια βαλίτσα φέρνω

κι η φλόγα που με κυνηγά αρχίζει να ανάβει

με νοερό προσάναμα από 'να τόπο ξένο.




Προβολές: 46

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 29 Οκτώβριος 2010 στις 20:31
Φανταστικο!!!
Γεια σου Δημητρη με το πανεμορφο ταξιδι σου!!!
Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 29 Οκτώβριος 2010 στις 21:03
Πάρα πολύ καλό!!!!!!

Την καλησπέρα μου.
Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 29 Οκτώβριος 2010 στις 22:38
καλά ταξίδια Δημήτρη και γαλήνιες θάλασσες, όπως στα ποιήματα σου.

καλό ξημέρωμα.
Σχόλιο από τον/την Αριάδνη Μεσογείτη στις 29 Οκτώβριος 2010 στις 22:50
Πολύ καλό το ταξιδιάρικο καράβι της σκέψης σου. Την καλησπέρα μου
Σχόλιο από τον/την Δημήτρης Φάββας στις 29 Οκτώβριος 2010 στις 23:13
Ευχαριστώ Αριάνδη, μόνο που δεν είναι καράβι της σκέψης μου αλλά κομμάτι της ζωής μου. Γράφω το οδοιπορικό της ζωής μου σε στίχους και αυτή είναι η τρίτη συνέχεια (στου Ορίζοντα την άκρη 3).
Για όσους έχουν υπομονή και αν είμαστε καλά, οι συνέχειες θα ξεπεράσουν τις 200, ίσως και παραπάνω αναλόγως το μήκος της κάθε καταχώρησης.
Σχόλιο από τον/την Αριάδνη Μεσογείτη στις 29 Οκτώβριος 2010 στις 23:17
ΩΩΩΩΩ βιαστηκα να γράψω ως φαίνεται το σχόλιό μου. Δεν διάβασα τα προηγούμενα. Ελπίζω να με συγχωρήσεις...
Σχόλιο από τον/την ELPIDA στις 30 Οκτώβριος 2010 στις 0:40
Το όνομα του καραβιού είναι το ΙΩΝΙΑ
ένα επίσης σύμβολο στης σκέψης το ντουλάπι
όπου θα μείν' ασκούριαστο απ' την πολυκαιρία
στο πρώτο το ταξίδι μου για τ' άγνωστά μου κράτη.

ΜΠΡΑΒΟ....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 30 Οκτώβριος 2010 στις 1:59
γεια σου Δημήτρη!!
Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 30 Οκτώβριος 2010 στις 2:01
Μεγαλούτσικο αλλά άκρως ενδιαφέρον και πολύ ωραίο βέβαια!!!

Γεια σου Δήμητρη!!
Σχόλιο από τον/την Αννέτα στις 30 Οκτώβριος 2010 στις 17:32
Συναρπαστικό ταξίδι!!!!

καλησπέρα

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά

Στατιστικά ιστοσελίδας


Βίντεο

Σήμα

Γίνεται φόρτωση...

Φόρουμ

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

Η Ποίησή μου

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

ἡ κατάρα τῆς Ἀθηνᾶς

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις

μαζὺ μὲ τὴν ἐπάνοδό μου, αὐτό

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση

© 2024   Created by Nikolakakos Georgios (spartinos).   Με την υποστήριξη του

Διακριτικά  |  Αναφορά προβλήματος  |  Όροι χρήσης

SEO Services