Στου μυαλού μου τα αμπάρια

[Ειρήνη]

Άναψε ένα λυχνάρι
στου μυαλού μου το αμπάρι,
για να ξαναθυμηθεί
όσα είχα αρνηθεί.

Σε μια άκρη στριμωγμένα
όνειρα αραχνιασμένα,
ξεκινήσαν εν χορώ
το δριμύ κατηγορώ.

Τη σιωπή τους έχουν σπάσει
όσα είχα προσπεράσει
κι οργισμένα μ' εγκαλούν
στα υπόγεια του μυαλού.

Μες του νου την αποθήκη
με περάσαν από δίκη,
με ισόβια ποινή
κάτι δικαστές στυγνοί.

Στου μυαλού μου τα αμπάρια
βγήκαν από τα θηκάρια
χίλια κοφτερά σπαθιά
και με κάρφωσαν βαθιά.

[Γιάννης Ποταμιάνος]

Μπράβο Ειρήνη
Πολύ όμορφο!!!!

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ]

κανεις δεν μπορει να μας πονεσει περισσοτερο απο τον ιδιο μας τον εαυτο.
γι΄ αυτο κι προσπαθουμε να τον χασουμε..

εισαι υπεροχη!!!!
σ΄ευχαριστω που εισαι εδω.

[Βαγγέλης Βουτσίνος]

Τη σιωπή τους έχουν σπάσει
όσα είχα προσπεράσει
κι οργισμένα μ' εγκαλούν
στα υπόγεια του μυαλού.

Απίθανο.... χρόνια πολλά με υγεία....