Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Στη μοναξιά μου ζω

Στο άδειο σπίτι μας γυρνώ
τα όνειρα παιδεύω
μονάχος/η μου να κυνηγώ
τις σκιές, να σε γυρεύω

Σαν το φάντασμα κυκλοφορώ
γύρο μου αναμνήσεις
στα σύννεφα μόνο να κοιτώ
μήπως τάχα και γυρίσεις

Την μοναξιά μου ζω, στ΄ αζήτητα
στο δάκρυ που με πνίγει αλύπητα
μέσα στα λόγια μου τα ανείπωτα
δεν λήγει, η αγάπη μου με τίποτα

Περνάω μεγάλη μοναξιά
σαν βράδια ενός αιώνα
έβαλες στη ζωή θηλιά
στην αγάπη το χειμώνα

Οι νύχτες φέρνουν τη πληγή
στα μάτια και δακρύζω
έχει η ψυχή μου τυλιχθεί
στο μαύρο και (σ)το γκρίζο

Την μοναξιά μου ζω, στ΄ αζήτητα
στο δάκρυ που με πνίγει αλύπητα
μέσα στα λόγια μου τα ανείπωτα
δεν λήγει, η αγάπη μου με τίποτα

Προβολές: 13

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 10 Μάρτιος 2009 στις 10:14: Υπεροχο!!!
Ελενη καλημερα

Σχόλιο από τον/την ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ στις 10 Μάρτιος 2009 στις 11:30: και εγω το ιδιο!!!!!
την καλημερα μου

Σχόλιο από τον/την ορφανιδης νικος στις 10 Μάρτιος 2009 στις 15:30: Οι νύχτες φέρνουν τη πληγή
στα μάτια και δακρύζω
έχει η ψυχή μου τυλιχθεί
στο μαύρο και (σ)το γκρίζο

καλησπέρα Ελένη!!!πάντα πολυ καλή!!!