Στα πλάγια των αθάνατων βουνών ...

[Στιχοπλάστης]

 

'

 

 

Σε βορεινά και κρύα μέρη

στα πλάγια των αθάνατων βουνών

μες στα σκιασμένα βάθη των κρεμνών

εκεί που γίνεσαι ψυχή μου, … χιοναστέρι …

 

Εκεί να μπήξω στους αιώνες των αιώνων,

το πνεύμα τ’ άκαμπτο του Στιχοπλάστη

στα ορεινά τ’ άφθαρτου Πλάστη

στην ίαση όλων των πόνων.

 

Σ’ ένα ρυάκι παγωμένο,

στης χόϊνας από κάτω τη φωλιά

με του Lorenzo ένα τραγούδι αγκαλιά,

μες σ’ ένα αρκουδοπούρναρο, καλά κρυμμένο.

 

Εκεί, πρίν το εξαλείψει ο αμείλικτος φονιάς

ο χρόνος, ο ανάλγητος, ο αγύρτης,

πριν μπεί παντοτινά ο σύρτης

και με συντρίψει μονομιάς !

 

Σπόρος θα γίνω στο βουνό !

Σε κάποια ράχη φωτεινή του βράχου,

να στολιστώ το ντύμα αγέρα μονομάχου,

χλόη στα λαγκάδια και κορφές να γρατζουνώ …

 

Πάρε με αθάνατο βουνό στα ριζιμιά σου

να γίνω ιχώρ του σκοτεινού βασάλτη.

Πάρ’ την ψυχή βουνό και βάλτη

αιώνια στην απανεμιά σου …

 

.

 

[Lorenzo]

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

Πολύ ωραίο!!!

 

Καλή χρονιά!