ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΠΕΙΡΟΥ (ΑΦΙΕΡΩΜΈΝΟ ΣΤΗ ΜΝΉΜΗ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΎ ΜΟΥ ) ΑΠΟ ΤΗΝ 5η ΣΥΛΛΟΓΗ

[ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ]

Στον ουρανό υψώνω χέρια
κάθε βραδιά σαν προσευχή
πιάνω κουβέντα με τ’ αστέρια
συνομιλώ με τη βροχή.
/././././.
Και λέω τους σαν σ’ ανταμώσουν
πόσο μου λείπεις να σου πούν
γλυκό φιλί μου να σου δώσουν
κι αυτά που μένεις με ρωτούν.
./././././
Κι η θάλασσα γαληνεμένη
μου ψιθυρίζει στο γιαλό
είν’ η ψυχή του κουρσεμένη
δεν έχ’ ο Άδης γυρισμό.
/././././.
Της απαντώ εγώ θα λέω
στ’ αστέρια μα και στη βροχή,
να πούνε του γι’ αυτόν θα κλαίω,
ως την στερνή μου την πνοή.
./././././
Κάθε βραδιά με τ΄ όνομά του
κοιμάμαι και τον λαχταρώ ,
ξυπνώ στον τοίχο τη σκιά του ,
πιστεύω πως μπορεί να δώ.
/././././.

Μ’ αυτός με φως με αγκαλιάζει
από τα βάθη τ’ ουρανού ,
σαν ένας ήλιος άλλος μοιάζει
κάποιου μικρού αστερισμού.
Αφιερώνεται και σε όσους πονούν για αγαπημένα πρόσωπα.

[NaTaSsA]

συγκίνηση!
συγκίνηση!
συγκίνηση!
συγκίνηση!

[Μίνα]

Κι η θάλασσα γαληνεμένη
μου ψιθυρίζει στο γιαλό
είν’ η ψυχή του κουρσεμένη
δεν έχ’ ο Άδης γυρισμό.

Σε ένοιωσα και με συγκίνησες πολύ Γιάννη!
Πολύ ωραίο!!! καλησπέρα