Re: ψυχολογικὸς χρόνος vs πραγματικὸς χρόνος

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Re: ψυχολογικὸς χρόνος vs πραγματικὸς χρόνος
~~~~
Χρόνος κλινοσοφιστικὸς καὶ ὄχι μόνον!
Μεγάλο καὶ σπουδαῖο θέμα.
Οί στιγμὲς εἶναι ἀτέλειωτες, δὲν τὶς ἀντέχεις ποὺ τόσο διαρκοῦν...
καὶ τὰ χρόνια πᾶνε πίσω χωρὶς νὰ καταλάβεις πότε κιόλας καὶ πῶς ἀφοῦ, τώρα νὰ, ἦταν μπροστὰ!
Ἡ πιὸ ἐνδιαφέρουσα τραγωδία τῆς ὑπάρξεώς μας.
Συνέχεια τὸ ζῶ, στιγμὴ δὲν χάνεται ἀπὸ τὰ μάτια μου...
Τὶς προάλλες βρῆκα στὸ Μοναστηράκι τὸ πρῶτο μου βιβλίο (μετάφραση). Εἶχε μέσα κι' ἕνα βιογραφικό μου μὲ φωτογραφία μου. Ὁ ἐκδότης
ἐπέμενε νὰ βάλει πὼς γεννήθηκα ἕναν χρόνο...νωρίτερα, γιὰ νὰ φαίνομαι πιὸ μεγάλος, νὰ μὲ πάρουν πιὸ...στὰ σοβαρὰ οἱ ἀναγνῶστες!
Εἶπα στὸν πλανώδιο πωλητὴ:
- Δὲς αὐτὸν ἐδῶ, μοῦ μοιάζει; Ἐγὼ εἶμαι!
Τἄχασε! Ἔδειξε τὸ βιβλίο σὲ...ὅλους ἐκεῖ γύρω!
Ἔχουν περάσει 44 χρόνια ἀπὸ τὴν πρώτη μου μετάφραση. Δὲν εἶμαι πιὰ ἐγὼ! Μεσολάβησαν χιλιάδες χαρὲς καὶ πολλαπλάσιες δυστυχίες καὶ
ἀγωνίες: ἀμὰν! νὰ γίνει αὐτὸ! ἀμὰν, νὰ προλάβω ἐκεῖνο ν' ἀποφύγω τ' ἄλλο! ἀμὰν πῶς θ' ἀντέξω μέχρι νὰ...
Τὸ μόνο ποὺ "δὲν ἄλλαξε"(;) εἶναι τὸ στυλάκι μου! Τώρα μὲ τὰ καλοκαιριάτικα, δὲν τὸ πιστεύω: κοντεύω νὰ κλείσω τὰ 68 καὶ..."τύφλα νἄχουν τὰ σχολια-

ρόπαιδα;" Ἕνα πρόσωπο τρομερῆς σύνθεσης (καὶ τὶ δὲν ἔχω ζήσει!...) πάνω σ' ἕνα κορμὶ ποὺ δὲν τἄγγιξε ὁ χρόνος καὶ ποὺ θὰ ἔλεγα εἶναι καλίτερο κι' ἀπὸ τότε;
Ἕνα φοβερὸ παιγχνίδι τοῦ χρόνου κουβαλᾶμε ὅλοι μας - ἐγὼ ἴσως κάτι κάπως ἔτσι πολὺ περισσότερο! Ὅλοι τὸ ἴδιο νομίζουμε ἄλλωστε.
Ὅταν πεθάνω, πλήρης ἡμερῶν πιὰ - ἔτσι νιώθω - θὰ θάψουν δύο ἠλικίες ἑνωμένες, συνεχόμενες, στὸ ἴδιο κουφάρι.
Ἡ πιὸ κομψὴ σιλουέτα τῆς Ἀθήνας δὲν θὰ ξαναπεράσει ἀπὸ δῶ. Γέρασε χωρὶς νὰ γεράσει. Ἦρθε ἡ ὥρα της πρὶν κἄν χάσει τὰ νειᾶτα της.
Οἱ ἡμερομηνίες στὰ βιβλία, στὶς φωτογραφίες, στοὺς ἔρωτες - ὁλόκληρη ἠ Ἀθήνα, δὲν ὑπάρχει σημεῖο της ποὺ νὰ μὴν εἶναι ἀναμνηστικὸ ἀπὸ
δαύτους, εὐχάριστο ἤ δυσάρεστο - ὅλα: φριχτὸς πόνος γλύκας καταλήγουνε νὰ εἶναι... - ζητοῦν, προϋποθέτουν πολὺν χρόνο, ἀμέτρητες ἐποχὲς, ἀναρίθμητες στιγμὲς μπλεγμένες μὲ καρδιοχτύπια κάθε λογῆς, τόσα ποὺ νὰ μὴν τὰ χωράει ὁ νοῦς καὶ ἡ ἀντοχὴ τ' ἀνθρώπου,  καταλήγουν
... σ' αὐτὴν τὴν στιγμὴ...
θὰ ξανα-ὑπάρξει αὐτὴ ἡ στιγμὴ; Ὄχι!
Καὶ τὶ θὰ γίνει μετὰ; Ποῦ θὰ πάει τὸ τώρα ὅταν πάψει νὰ ὑπάρχει, ὅταν δὲν θὰ εἶναι πιὰ ἐδῶ; Γιατὶ συνεχῶς τὸ τώρα ἀλλάζει;
Τὶ θ' ἀλλάξει ὅταν τὸ δικό μας τώρα δὲν θὰ ὑφίσταται κἄν;
Τίποτα. Ὅ χρόνος εἶναι χρῆμα ποὺ διαρρέει, δικό μας κι' ἄπιαστο. Νὰ, ἤδη ἔγραψα αὐτὰ τὰ λίγα. Εἶναι πιὰ παρελθὸν. Σᾶς τὸ χαρίζω. Ἄν τὸ διαβάσετε, θὰ γίνει ἄλλο ἕνα παρελθὸν - γιὰ σᾶς. Πότε κιόλας τελείωσε ἤ ἀμὰν! πότε πιὰ θὰ τελειώσει αὐτὴ ἡ πολυλογία πάλι τοῦ Κλινοσοφιστοῦ;
Ἄ, μὴ ρωτᾶτε ἐμένα. Ρωτεῖστε τὸν χρόνο. Ἡ ἐρώτηση θὰ γίνει στὰ γρήγορα. Ἡ ἀπάντηση θὰ χρονίζει, θὰ εἶναι διαρκῶς ἐρωτηματικὴ.
Ἄς ποῦμε 4 λεπτὰ τῆς ὥρας. Κι' ὁ καθένας μπορεῖ νὰ βρεῖ μιὰ πλήξη ἤ μιὰ στιγμιαία αἰωνιότητα.
Ἕνα κλὶκ εἶναι τὸ "γειά σας!"
Κι' ἄλλο ἕνα κλὶκ τὸ "εὐχαριστῶ ποὺ μὲ διαβάσατε".
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Παραλλαγὴ - ἐξυπνάδας δοθείσης:

(...) νἄχεις, Ἰάνη, στὴν ὑγειά σου (8 συλλαβὲς)

γιατρὸ Κλινοσοφιστικὸ (8 συλλαβὲς).