Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Πόσο φοβάμαι να αγαπώ

Σου χάρισα μια αγκαλιά
Ζητιάνεψες αγάπη
Ζωγράφισες μία καρδιά
Νόμισες πως θα ρθει

Μα πόσο φοβάμαι ν’ αγαπώ
Πόσο φοβάμαι να χαρίζω
Σε ότι αγάπησα εγώ
Τον πόνο εγώ γνωρίζω

Θα στην χαρίσω την καρδιά
Να σου γεμίσει βράδια
Μη την προδώσεις να πονά
Μα γέμισε την χάδια

Μα πόσο φοβάμαι ν’ αγαπώ
Πόσο φοβάμαι να χαρίζω
Σε ότι αγάπησα εγώ
Τον πόνο εγώ γνωρίζω

Προβολές: 19

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 20 Δεκέμβριος 2008 στις 16:01: μπραβο φιλε μου Νικολα
ετσι γραφε και προχωρα
την αγαπη μη φοβασαι
κι ετσι παντα νεος θα'σαι...!!!

Σχόλιο από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 20 Δεκέμβριος 2008 στις 17:15: Πονάει η αγάπη Νίκο μου μα είν' γλυκός ο πόνος,
χωρίς αυτήν, ανιαρός θα κύλαγε ο χρόνος.

Αυτή σε κάνει ποιητή και γράφεις μέρα νύχτα,
σαν προσδοκάς στο κινητό ναρθεί μια καληνύχτα.

Κι αν έρθει....νιώθεις Βασιλιάς χαρά έχεις μεγάλη,
μα αν δεν σου στείλει μη κολλάς...να βρεις καμία άλλη!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος στις 20 Δεκέμβριος 2008 στις 19:00: Θα στην χαρίσω την καρδιά
Να σου γεμίσει βράδια
Μη την προδώσεις να πονά
Μα γέμισε την χάδια

Μα πόσο φοβάμαι ν’ αγαπώ
Πόσο φοβάμαι να χαρίζω
Σε ότι αγάπησα εγώ
Τον πόνο εγώ γνωρίζω

ΓΕΙΑΣΟΥ ΦΙΛΕ ΝΙΚΟΛΑ....ΑΠΟΤΡΙΧΩΣΕΙ ΣΩΣΤΟΣ...