οι αργιες στην πλατεια

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ]

Μ΄αρεσαν οι αργιες στην πλατεια, το περασμα του ηλιου απ΄τα νεφη, σαν περασμα αγαπης στη ζωη μου, σαν ενας ταξιδιωτης που σου γνεφει. # Απο νωρις μπροστα στη δημαρχεια, ψηλα καπελα και σφιχτες γραβατες να αιωρουνται στ΄ανεμου την τρελα, στην πλατη του να γινονται αναβατες. # Βουβος ο κοσμος σαν ενα ψεγαδι, μα ζουσαν ολοι τοτε για τους αλλους. Με μηλο καραμελα και τραμπαλα, λικερ, καφες και ποθοι στους μεγαλους. # Και πλημηριζανε με λογια στις παρεες, χασκογελουσαν κι αλλωτε σοβαροπαιρναν. κι εγω πιο κει με συμοριες και κοπελες που μια μου μιλαγαν και μια με αποπαιρναν. # Αχ πως μεγαλωσε η ζωη κι εγινε λάμια κι οι μερες στοιβαξαν στη ληθη ,..αμαρτια. καθε που παιζει ο ηλιατορας στα νεφη, αχ πως θυμαμαι τις αργιες στην πλατεια.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Θαυμασιο!!!
καλησπερα

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

Άλλαξαν φίλε Θανάση .
Γράψε μας ποιήματανα να σταματήσουν τη δικιά μας αλλοτρίωση.
Πολύ ωραία μας τα γράφεις !!!
Τάσος

[Παντελής]

έκαμες ακόμα πιο ωραίες τις αργίες στις πλατείες....

[Ειρήνη]

Έχει μια μελαγχολία αλλά και απέραντη ομορφάδα!!!!

[Αννέτα]

Υπέροχο νοσταλγικό!!!

[Στιχοπλάστης]