Με όνειρο και γλώσσα

[Γιάννης Ποταμιάνος]

Με όνειρο και γλώσσα Του Γιάννη Ποταμιάνου Με όνειρο και γλώσσα Του Γιάννη Ποταμιάνου ============================= Ως ομοούσιος των σκουληκιών Πλέκω μήτρα μεταξωτή Να θησαυρίζω τις στερήσεις μου --- Κι σαν η στέρηση γεννήσει τ’ όνειρά μου Τρυπάω το κουκούλι μου Και γίνομαι ψυχή --- Να πετάω προς τα χρώματα, το νέκταρ και το φως --- Ως ομοούσιος των ψυχών Προσφέρω τις φτερούγες μου ........................ προσάναμμα Να γίνουν οι αναλαμπές μου Σηματωροί στις τρικυμίες Ώσπου «να πάρουν τα όνειρα ......................... εκδίκηση»* --- Γι’ αυτό Σαν μου δείχνεις το ορατό, εγώ κλώθω το αόρατο --- Γι’ αυτό Σαν μου δείχνεις τους ποιητές, εγώ βλέπω ολοκαυτώματα στου δειλινού τα πυρωμένα νέφη --- Κι’ όταν Το άρμα του Φαέθοντα ............................... αποχωρεί και άχραντη η μοναξιά ......... στο σούρουπο ελλοχεύει Πορεύομαι Αόρατη σκιά στο έρεβος --- Όμως για να μην συντριβώ, Στα τάρταρα του ακατανόητου Ποιητής με όνειρο και γλώσσα πλέκω και πάλι τον ιστό μου Βαφτίζοντας με λέξεις ................ τα άπειρα χρώματα που ελλοχεύουν στο λευκό Δίνω στην ύπαρξη, συνείδηση ============================ 8 Ιουνίου 2010 Γιάννης Ποταμιάνος *Ο στίχος στα εισαγωγικά είναι του μεγάλου Οδυσσέα Ελύτη

[Αρτέμης Αξαρλής]

φίλε γιάννη η ποιητική σου έξαρση εξαιρετική! καλημέρα.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Εξαιρετικοτατο!!!
Γιαννη την καλημερα μου

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

Προποιητικό και μεταποιητικό κέντημα,χρωμάτων νόηση και ζωγραφιά μιας συνείδησης αθόρυβης και γρηγορούσας στο χώρο των γραμμάτων και της έμπνευσης!!!!!!

Ποιητικό νέκταρ που ευωδιά και δείχνει τη δύναμη των πηγών του!!!!!

Καλό σου μεσημέρι!

[Αννέτα]

Γι’ αυτό

Σαν μου δείχνεις το ορατό,

εγώ κλώθω το αόρατο

Αριστούργημα!!!!

καλησπέρα

[Παντελής]

και εσένα Γιάννη το ύψος σου στη Τέχνη δεν υστερεί.....

[Στιχοπλάστης]

[Στιχοπλάστης]

[Ειρήνη]

Ποιητής με όνειρο και γλώσσα

πλέκω και πάλι τον ιστό μου

Βαφτίζοντας με λέξεις

................ τα άπειρα χρώματα

που ελλοχεύουν στο λευκό

Δίνω στην ύπαρξη, συνείδηση

Κατάπια την γλώσσα μου Γιάννη....

Υπέροχο!!!Καταπληκτικό!!!!!!!!!!!!!

[ELPIDA]

Στα τάρταρα του ακατανόητου
Ποιητής με όνειρο και γλώσσα
πλέκω και πάλι τον ιστό μου
Βαφτίζοντας με λέξεις
................ τα άπειρα χρώματα
που ελλοχεύουν στο λευκό
Δίνω στην ύπαρξη, συνείδηση

[Κατερίνα]

Γι’ αυτό

Σαν μου δείχνεις το ορατό,

εγώ κλώθω το αόρατο

---

Γι’ αυτό

Σαν μου δείχνεις τους ποιητές,

εγώ βλέπω ολοκαυτώματα

στου δειλινού τα πυρωμένα νέφη


δεν έχω λόγια...
τέλειο!