Μακρυ το μονοπατι της ζωης, σε φερνει πισω, στην Ιθακη παλι,
βραχος σκυφτος,θαλασσοδερμενος,
εκει ζητας να βρεθεις, μπροστα στη χορταριασμενη αυλη,
στον ασπροβαμμενο, τον πετρινο τον τοιχο,
στο παραθυρι,που αγναντευει το σβησιμο της μερας,
με μια ελπιδα κρυφη, βαθια μες την ψυχη,
αυτο να ναι το τελευταιο.
Και την Αυγη, θαλασσινη δροσια, καθαριο το συννεφο κι ο αερας,
ορθανοιχτες οι αγκαλιες να σμιξουν με λαχταρα,
τα δακρυα καυτα, να ναι απο χαρα μοναχα.

Προβολές: 75

Σχόλιο από τον/την ELPIDA στις 6 Μάιος 2009 στις 1:10

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 6 Μάιος 2009 στις 1:46
Πανεμορφο!!!
γεια σου Χαρη

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά

Στατιστικά ιστοσελίδας


Βίντεο

Σήμα

Γίνεται φόρτωση...

Φόρουμ

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

Η Ποίησή μου

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

ἡ κατάρα τῆς Ἀθηνᾶς

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις

μαζὺ μὲ τὴν ἐπάνοδό μου, αὐτό

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση

© 2024   Created by Nikolakakos Georgios (spartinos).   Με την υποστήριξη του

Διακριτικά  |  Αναφορά προβλήματος  |  Όροι χρήσης

SEO Services