Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΔΩΡΑ (μέρος τρίτο)

Η ΛΙΠΟΘΥΜΙΑ

Δασκαλεμένος επαρκώς από σεξοσυμβουλάτορες, δεν έδωσε την απάντηση που περίμενε η ξελογιάστρα αρκουδιάρα του, απαντώντας ξερά με ένα..«καλά,θα δούμε».
Αυτό συντάραξε συθέμελα τη Θεοδώρα και βάζοντας σ εφαρμογή το πονηρό της σχέδιο σε περίπτωση άρνησης, σωριάστηκε λιπόθυμη μπροστά στα πόδια του.
Πέφτοντας όμως ,φρόντισε ν αποκαλύψει το τροφαντό της στήθος, που ξεσήκωσε τον αυτοκράτορα για τα καλά ,θυμίζοντας του το υπέροχο ερωτικό παιχνίδι που είχε μοιραστεί κάμποσες μέρες πριν μαζί της .
Έτσι λοιπόν, σηκώνοντας την στα χέρια, την οδήγησε στα σβέλτα στο μικρόδωμάτιο, που είχανε βγάλει επιμελώς τα μάτια τους.
Όμως στα ξαφνικά η Θεοδώρα άρχισε να κλαίει γοερά, τραβώντας τα μαλλιά της κεφαλής της, ενώ συγχρόνως έβαζε σε εφαρμογή το δεύτερο μέρος του σχεδίου της.
«Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα» ,του φώναζε, οδηγώντας τα τρεμάμενα χέρια του στα άδυτα του κορμιού της.

Ο Ιουστινιανός τότε ,ξεχνώντας κάθε συμβουλή των καθοδηγητών του ,ακόμα και τα μολυβένια στρατιωτάκια του, αφέθηκε στις ζωώδεις ορέξεις του, απολαμβάνοντας άγριο σέξ, κάτω από τις επιδοκιμασίες της που τον ερέθιζαν και τον ντουριάζανε ακόμα πιο πολύ.
«Είσαι καλύτερος απ τον γεροξεκούτη μπάρμπα σου»,του φώναζε εν μέσω προσποιητών αναφιλητών και αναταράξεων.
Στη συνέχεια,με μερικούς ψευτοσπασμούς βάσει του τρίτου μέρους του σχεδίου της,τον έκανε να νοιώθει ξεχωριστός και να φουσκώνει σαν διάνος, όπως γίνεται συνήθως με τους αγαθοχαρούμενους αρσενικούς ,που τρελαινονται για κοπλιμέντα και χοντρό δούλεμα.
«Εισαι αυτοκρατορικός σε όλα σου παίδαρε!»,ούρλιαζε χωρίς διακοπές και με νόημα, αφήνοντας τον να κουνιέται σαν εκκρεμές πίσω μπρός ξεσαλιάζοντας πάνω της.
Στο κατόπιν αφήνοντας ένα ξεψυχιμένο βογγητό ,και χώνοντας βαθιά τα νύχια της στις πλάτες του, αλλά και δαγκώνοντας με μανία τους λοβούς των αυτιών του,τον έκανε να πιστέψει ότι την έφτασε σε παρατεταμένο οργασμό.
«Σκέτο Βούδα μ έκανες μωρή λυσσάρα, της φώναξε κάποια στιγμή,βλεποντας τους λοβούς του να σουρνονται στο πάτωμα.(απο εκεί του βγήκε το παρατσούκι «λοβοσούρτης»).
Στο τέλος μην αντέχοντας άλλο, έβγαλε φωνή μεγάλη,..«ΠΑΡΑΔΙΝΟΜΑΙ !».Αυτό ήθελε κι εκείνη, κι αφού τον τσιρότιασε επιμελώς, του έθεσε και πάλι το ερώτημα «ΘΑ ΜΕ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΣ Η ΟΧΙ?»
Τότε εκείνος παραζαλισμένος και σκουντουφλώντας στην αρκούδα που τόπαιζε χαλάκι στα πόδια του κρεβατιού, της δήλωσε εν μέσω καταληκτικών σπασμών ,πως την ήθελε για νόμιμη αλλά και μόνιμη καθημερινή χρήση στο παλάτι, δηλαδής για σύζυγο του.

συνεχίζεται

Προβολές: 35

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 22 Σεπτέμβριος 2010 στις 22:31: Απίθανος γραφιάς!!!

Καλό βράδυ Μάριε!

Σχόλιο από τον/την marakos στις 22 Σεπτέμβριος 2010 στις 23:00: καλο βράδυ Ειρήνη!

Σχόλιο από τον/την Αριάδνη Μεσογείτη στις 22 Σεπτέμβριος 2010 στις 23:58: Το ένα καλύτερο από το άλλο!! Κάνεις απίθανες περιγραφές ...και η αρκούδα να το παίζει χαλάκι...χα χα χα

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 23 Σεπτέμβριος 2010 στις 8:18: Παντα ωραιος ο Μαριος!!!
καλημερα

Σχόλιο από τον/την marakos στις 23 Σεπτέμβριος 2010 στις 8:40: καλημερα καλοι μου φίλοι!μπορει να ειμαι ποιητής του κάρου,αλλά στις παρωδίες και στα σκίτσα τα παω καλυτερα.