Ήρεμης τρικυμίας επίγνωση

[Έλλη]

Κάτι συμβαίνει εδώ.
Κάτι στην νύχτα πάλλεται
μα εγώ δεν ξέρω τι.
Είναι έξω από μένα
ή εντός μου;
Παλλαισθησία
έξω από το σώμα μου -
πως γίνεται;

Την ψυχανεμίζομαι
άλλοτε
προστατευτική,
σαν Άγγελο
ακέφαλο.
Άλλοτε
σαν το
σκίρτημα
της μυγδαλιάς
στον κήπο,
που μόλις μαντεύεις.

Της μυγδαλιάς
με τα πικρά
αμύγδαλα.
Τα πιο πικρά
κι από το
όνομά τους.

Όμως
δεν ξέρω τί είναι.

Μην είναι
η σιωπή σου
που αφουγκράζομαι,
εκείνη η σιωπή σου
που σκίρτησε
μέσα μου σαν
πυροτέχνημα,
σαν απαρχή
ζωής;

Η ίδια εκείνη
σιωπή σου
που πρώτα
με φώτισε,
ύστερα
μ' έκαψε.

Δεν ξέρω τί είναι.

Μήπως
-απόρροια
της σιωπής σου -
σκίρτησε
η μοναξιά μου,
όμοια με
κατακόρυφη
βουτιά
σε θαλάσσιους βυθούς
έρημους.

Ερημικό τοπίο
ο βυθός
στα τρίσβαθα
της θάλασσας.
Καμμένος τόπος.

Μια Χιροσίμα,
ένα Ναγκασάκι
μες τα υπόγεια
ρεύματα,
χωρίς αυτά.

Κι η μόνη
πνιγμένη
μες το καμμένο
τοπίο
του βυθού σου,
εγώ.

Το χέρι σου
που άπλωσες
για να με
σώσει,
κατάσχεσε
δια παντός
τον έρωτά μου.

Κάτι συμβαίνει
πίσω απ' την
ανάσα μου.

Μα ότι κι αν είναι
αυτό, εγώ,
δεν θα γυρίσω
να κοιτάξω.
Δεν θα γυρίσω
να το δω.

Όχι. Όχι.
Δεν θα το δω.
Βαρέθηκα
την γεύση
της πίκρας.

Προτιμώ
αυτό τον υγρό
τάφο
εκεί,
στην αγκαλιά
της ησυχίας,
βαθιά,
μέσα σου.

[Έλλη]

Μέρα γλυκειά δίχως πίκρες
σ'όλους μας

[ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ]

Μήπως -
απόρροια
της σιωπής σου -
σκίρτησε
η μοναξιά μου,
όμοια με
κατακόρυφη
βουτιά
σε θαλάσσιους βυθούς
έρημους.

φοβερο!!!!
την καλημερα μου

[Κατερίνα]

έχεις ένα τρόπο να τα λες Έλλη...
μοναδικό!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καταπληκτικο!!!
γεια σου ΕΛΛΗ

[Ειρήνη]

Το χέρι σου
που άπλωσες
για να με
σώσει,
κατάσχεσε
δια παντός
τον έρωτά μου.

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Το θαυμασμό μου Ελλη!

[Μαίρη]

Κι η μόνη
πνιγμένη
μες το καμμένο
τοπίο
του βυθού σου,
εγώ.

Έλλη μου!!!!!!!!!!!!!!!!