Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ένα προμύνημα κακό, πάνω στο όρος Φαλακρό..

Νύχτωνε και ανέβαινα στο όρος Φαλακρό
κι άξαφνα το μύρισα..., προμύνημα κακό.
Τα άστρα εφοβηθήκανε κι αρνήθηκαν να βγούν,
αυτά που θα συνέβαιναν, δεν ήθελαν να δούν...

Αρχέγονο αερικό γυρόφερνε κοντά μου,
βρώμικη, σάπια καταχνιά, χριστέ και παναγιά μου..!!
Επάγωσε το αίμα μου, τα πόδια μου κοπήκαν,
πιο μαύρα κι απ'τη σκοτεινιά, από τον άδη βγήκαν,

δαίμονες ακαθόριστοι, σκιές π'αχνοπετούν
νεκρώνει η φύση γύρω τους, φρικτά αγκομαχούν.
Για μάτια είχαν κάρβουνα, βλέμμα στο πουθενά,
χόρευαν κι εκυλιόντουσαν, μορφές του σατανά..!

Κούρνιασα μες τις φυλλωσιές χωρίς να ανασαίνω
χωρίς να ξέρω αν και γω στην κόλαση πηγαίνω..
Σαν μια στιγμή να πέρασε κι απάνω στις κορφές
το πρώτο φως εφάνηκε κι έδιωξε τις σκιές..

Ξημέρωσε, κι ακόμη εγώ με βλέμα παγωμένο,
ακίνητος στις καστανιές, το χάρο περιμένω..
Γι'αυτά που μου συνέβησαν ποτέ δεν ξαναείπα
μα έμαθα πως την κορφή τη λεν "διαβόλου τρύπα"....

Προβολές: 19

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 20 Δεκέμβριος 2008 στις 23:11: και πρωτότυπο και ενδιαφέρον
και καλογραμμένο και ανατριχιαστικό ...
στιχοπλάστη είσαι φοβερός....!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 21 Δεκέμβριος 2008 στις 0:34: Φίλε Στιχοπλάστη είναι πραγματική εμπειρία;

Σχόλιο από τον/την Μαίρη στις 21 Δεκέμβριος 2008 στις 0:36: Χριστέ και Παναγιά μου!!!!
Καταπληκτικό!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 21 Δεκέμβριος 2008 στις 3:05: "Ξημερωσε, κι ακομη εγω με βλεμα παγωμενο
ακινητος, στις καστανιες το χαρο περιμενω.
Γι'αυτα που μου συνεβησαν ποτε δεν ξαναειπα
μα εμαθα πως την κορφη τη λεν "διαβολου τρυπα".... "

Στιχοπλάστη έχεις τον τρόπο να συνεπαίρνεις από τον πρώτο
στίχο!!!
Όταν έχεις μπροστά σου αυτό το ΠΟΙΗΜΑ, δύσκολα ξεκολλάς!!!!

Σχόλιο από τον/την NaTaSsA στις 21 Δεκέμβριος 2008 στις 9:16

Σχόλιο από τον/την ορφανιδης νικος στις 21 Δεκέμβριος 2008 στις 13:16: καλημερα Στιχοπλαστη τι μου θυμησες τωρα με το φαλακρο με εκανες παιδι εικοσι
χρονων πανω στο Γιαννουλι!!!!!!!