H γιαγιά και ο Παππούς

[ΤΥΨΕΙΣ]

 

 

Η Γιαγιά μου η Αννίκα

Κι ο παππούς μου ο Δημήτρης

ήταν πάντα μες την γλύκα

και μυρίζανε σαπούνι  

 

Κάθε Πάσχα που σουβλίζαν

μαζευότανε το σόι

κι η γιαγιά με τον παππού μου

ανεβαίνανε στο μπόι  

Η γιαγιά μου με τσεμπέρι

κι ο παππούς μου με μαγκούρα

στην αυλή μες το πανέρι

τραχανάς κι άλλα καλούδια.

 

Βασιλικός σόλες τις γλάστρες

δίπλα από τα κολοκύθια

το τραπέζι σκεβρωμένο

να ναι κάτω απ΄ το κλήμα

 Το κρασί μες την κανάτα

κι από πάνω της μια πάνα

που η γιαγιά με βελονάκι

γύρω -γύρω είχε στολίσει

 

 

Όταν κοιμήθηκε η γιαγιά μου

 ο παππούς παραμιλούσε

 περπατούσε μες τον κήπο

στα κολοκύθια του μιλούσε 

 Είχε γίνει ένας γκρινιάρης

 είχε πετάξει την μαγκούρα

κάθε τόσο σκουντουφλούσε

 και δεν άλλαζε πια ρούχα

 

 Κι αν δεν ήθελα να πάω

 στον παππού μου με το σόι

 η μαμά μου με τραβούσε

 να με πάει με το ζόρι

 Η γιαγιά μου η Αννίκα

Κι ο παππούς μου ο Δημήτρης

είναι πάντα στο μυαλό μου

να μυρίζουνε σαπούνι

 

 Η γιαγιά μου η Αννίκα

Κι ο παππούς μου ο Δημήτρης

 Είναι πάντα στο μυαλό μου

 και χουν γίνει πια τραγούδι

Το είχα γράψει σε ηλικία 16 ετών .... το πρώτο μου τραγούδι μικτό μπλεγμένο και με λίγο ελεύθερο στίχο ...

το μοιράζομαι μαζί σας .....

[Παύλος Μελάς]

Όταν κοιμήθηκε η γιαγιά μου

 ο παππούς παραμιλούσε

 περπατούσε μες τον κήπο

στα κολοκύθια του μιλούσε

Έτσι  είναι  όταν  χάσεις  τον άνθρωπο  που  έζησες  μια  ολόκληρη  ζωή,  δεν  μπορείς  να  το

ξεπεράσεις  εύκολα..  Αν  και  μικρός  που  ήσουν  το  έγραψες  μια  χαρά.....

καλή  χρονιά!!!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Εξαιρετικο!!!

[Παντελής]

φίλε Ανδρέα, μακάρι να μείνουνε πάντοτε ζωντανοί μες τη μνήμη κι όχι μόνο στα τραγούδια σου,

και πιστεύω το καταφέρνεις.

 

όσο για το σχόλιο σου στο στιχάκι μου,

δεν θέλω να πάρω καμιά με τις πέτρες, θέλω το τόξο να πετύχει τις καρδιές μας.

 

καληνύχτα!!!!!