H θλίψη του Αγαμέμνονα

[Ανδρέας Λάππας]

   Η θλίψη του Αγαμέμνονα^[1]

 

Αφού στην Αυλίδα

ο ούριος άνεμος

σε λαιμό τα λύτρα του πήρε,

με μιας, ακόνια, σκιές και αρές

τα φάσγαν’ αστράψαν^[2]

για ‘κείνoν που τη σκιά της Ελένης

στο παγκάρι του Κάλχα την έκρυψε

και την άδεια τη δόξα

με φίλτρα παζάρεψε^[3].

 

Και σαν τα ηράκλεια τόξα^[4]

με κισσό τον τυλίξαν,

αυτόν που πίστεψε πως οι θεοί

περιούσιο τον είχαν

και με άληστο κύδος

τη γενιά του θα υψώναν,

φρούδες οιμωγές της Κασσάνδρας^[5]

τις σκιές και τις λάμες^[6]τού δείχναν,

και, πιο πίσω, τις Αρές

που στα στενά της Φωκίδας^[7]

κοιτάζαν.

 

 Ένα δίο σημάδι αν είχε,

με σκιές και με  Κάλχες

νιτερέσια δε θα ‘χε,                     

τις μνηστήρειες τιμές στο ζύγι δε θα ‘βαζε

και, μετά, στο δέκατο χρόνο,

αυτός, ο μέγας ταγός, το γέλιο

 στο Φιλοκτήτη δε θα ‘νοιγε.

 

Τώρα, ξέρει!

Τέτοιο σήμα οι θεοί δεν το δίνουν

και ως την άκρη του φόβου

τον σέρνουν το δόλο,

τις θνητές τις ματιές

με τη γη για να σμίξουν!

 

 Για τα ολύμπια, όμως, τερτίπια

καιρός δεν του μένει.

Άλλες έννοιες, τώρα, τον τρώνε

-πώς η θλίψη του την αναίσχυντη^[8]

θα λειάνει την πέτρα,

τι ξόρκι 

τις φιδοφόρες θα κάψει τις γλώσσες^[9]

και πώς την πολιάδα την ψήφο^[10]

στης ύβρης^[11]το βράχο θα φέρει.

Αυτό, πιο πολύ, τον παιδεύει!

 

 [1] Αναφέρεται στη θλίψη του Αγαμέμνονα, κυρίως για την τύχη του Ορέστη μετά την αναμενόμενη μητροκτονία, παίρνοντας εκδίκηση για το φόνο του Αγαμέμνονα.

[2] Μετά τη θυσία της Ιφιγένειας, είχε ήδη κριθεί η μοίρα του Αγαμέμνονα. Στις Μυκήνες τον περίμενε ο θάνατος, ενώ οι Ερινύες ετοιμάζονταν για το διωγμό του Ορέστη.

[3] Ο Αγ. παζάρεψε τη δόξα με την κόρη του.

[4] Το τόξο που είχε δώσει ο Ηρακλής στο Φιλοκτήτη.

[5] Ο Αγαμέμνονας επιστρέφοντας στις Μυκήνες πήρε μαζί του, αιχμάλωτη, την ιέρεια Κασσάνδρα.

[6] Tο Θυέστη (βλέπε «θυέστεια δείπνα», σελ. 45) και την Κλυταιμνήστρα, που  έβλεπαν πως φτάνει η ώρα της εκδίκησης για τα σκοτωμένα παιδιά τους.

[7] Η Ηλέκτρα είχε φυγαδεύσει τον Ορέστη στη Φωκίδα (για ν’ αποφύγει την εκδίκηση του Αίγισθου, γιου τού Θυέστη) και τώρα οι Αρές τον περίμεναν για τη μητροκτονία και το  διωγμό του.

[8] Η έδρα «της αναιδείας», στον Άρειο Πάγο, όπου κάθονταν οι Ερινύες, κατήγοροι του Ορέστη.

[9] Τις Ερινύες.

[10] Ο Ορέστης αθωώθηκε με ψήφο της Αθηνάς.

[11] Η έδρα «της ύβρεως», όπου βρισκόταν ο Ορέστης, κατηγορούμενος για μητροκτονία.