Γυναίκα!

[Αρτέμης Αξαρλής]

Σαν κόρη, ερωμένη, μητέρα , αδελφή

τα πάντα για μένα, για μένα είσαι εσύ,

εσύ μ’ ανασταίνεις εσύ, με γεννάς

εσύ με πεθαίνεις και με τυραννάς,

σαν κόρη, ερωμένη, μητέρα , αδελφή

τα πάντα γυναίκα είσαι εσύ!

Για σένα η αγάπη μου, ο σεβασμός!

Ατέλειωτο πάθος και κάθε λυγμός.

Για σένα το μίσος μου και η οργή,

το χέρι μου δολοφονεί!!

Με σένα ανασαίνω μου δίνεις το φώς!

Μακριά δεν υπάρχει από σένα σκοπός.

Στ’ ουράνια με φτάνεις εσύ όταν θες

στη κόλαση μέσα με καίς!

Για κάθε μου ψέμα, μεγάλη ντροπή,

αιτία συνήθως θα είσαι εσύ !

Η ελπίδα το όνειρο και η ζωή

η έχθρα μου η φυλακή!!

Σαν γίνομαι λιώμα, το ξέρεις γιατί

αγία και πόρνη στη ίδια ψυχή,

αστέρι που φέγγεις το διάβα μου εμπρός

ο διάβολος και ο Θεός!!

Σαν κόρη, ερωμένη, μητέρα , αδελφή

τα πάντα γυναίκα είσαι εσύ!!!

[γκατλούλα]

Εύγε κι από με