ΗΤΑΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ . (ΣΥΛΛΟΓΗ 14Η )

[ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ]

Πάντα ένα χαμόγελο είχε στα χείλη

Συχνά δάκρυα στα μάτια

Κι έλεγαν όσοι τον ήξεραν….

Είναι της χαράς !!!!!

Άλλοι πάλι , του πόνου !!!!!!!

Μα αυτός ήξερε πως ………ήταν της ζωής

Που ανέμιζε την ψυχή του σαν φτερό στον άνεμο

Δίχως να τον νοιάζεται , δίχως να τον ρωτά …..

 

Η απορία του συχνά αυλάκωνε το πρόσωπό του

Γιατί δεν τον καταλάβαιναν;;;

Μόνο αυτός ένοιωθε έτσι;;;;;

 

Φορές ένοιωθε την ανάγκη

Να αφήσει ένα ουρλιαχτό    ……..

 

Δεν το έκανε ,

Ήξερε πως ………

Κανείς δεν θα τον ακούσει!!!!!!!!!!!

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.
Είσαι πολύ καλός!!!

Χρειάζεται ταρακούνημα
να ψιλιαστεί ο κουφός...

Καλό σου βράδυ!

[Κατερίνα]

καλή χρόνια και πολύχρονος Γιάννη !

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Υπεροχο!!!

[Παντελής]

όχι μόνο δε θα τον ακούσουν, αλλά θα τον παρεξηγήσουν το πιο λιγότερο.