Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ΕΝΑ ΒΟΤΣΑΛΟ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ...

Δυο κεριά μισοσβησμένα,
τα ρολά κατεβασμένα
και το σπίτι βυθισμένο στο σκοτάδι...
Μοιάζουν να θρηνούν για μένα,
που, παρά τα δεδομένα,
μένω ακόμα να ζητώ ένα σου χάδι.

Στου μυαλού μου τον καθρέφτη,
μας κοιτώ, δε βλέπω φταίχτη,
μα μετράω στο κορμί μου τα σημάδια.
Λες κι έχουν περάσει χρόνια,
τι κι αν άλλαξα κολόνια...
η καρδιά μου μακριά σου μένει άδεια.

Ρ
Η δική μας ιστορία,
ένα βότσαλο στη λίμνη,
χάθηκε μες την πορεία,
όμως έγραψε στη μνήμη.
Δε φαντάστηκα καρδιά μου,
ούτε τότε, ούτε τώρα,
πως θα βλέπω τα όνειρά μου,
σκόρπια φύλλα μες τη μπόρα...
========================
ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ Π.

Προβολές: 20

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την ONEIRODROMIO στις 11 Ιανουάριος 2009 στις 0:04: ΕΝΑ ΒΟΤΣΑΛΟ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ...
!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 11 Ιανουάριος 2009 στις 14:09: Εξαιρετικο!!!
μπραβο Νικη

Σχόλιο από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος στις 11 Ιανουάριος 2009 στις 18:48: Η δική μας ιστορία,
ένα βότσαλο στη λίμνη,
χάθηκε μες την πορεία,
όμως έγραψε στη μνήμη.
Δε φαντάστηκα καρδιά μου,
ούτε τότε, ούτε τώρα,
πως θα βλέπω τα όνειρά μου,

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΑΝΝΟΥΛΑ ΜΕ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΣΟΥ...
σκόρπια φύλλα μες τη μπόρα...

Σχόλιο από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος στις 14 Ιανουάριος 2009 στις 19:44: Η δική μας ιστορία,
ένα βότσαλο στη λίμνη,
χάθηκε μες την πορεία,
όμως έγραψε στη μνήμη.
Δε φαντάστηκα καρδιά μου,
ούτε τότε, ούτε τώρα,
πως θα βλέπω τα όνειρά μου,
σκόρπια φύλλα μες τη μπόρα...

ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ...