Η ΓΟΡΓΟΝΑ

[Έρως στο Κουρμπέτι]

Η Ελιά μου στο Μπαλκόνι,
με πηγαίνει στην Πατρίδα.
Τι κι αν ζει μέσα στο Χιόνι,
μου ανάβει την ελπίδα.

Μια Καρδιά πάνω στον Τοίχο,
μου θυμίζει πάντα εσένα.
Και που ζεις μέσα στο στίχο,
τα όνειρα σου, μου είναι ξένα.

Αφού ζω μες στην Μαντάρα,
σβήνω το φως σου με τα Στόρια.
Πάω να πιάσω την Κιθάρα,
μα με πιάνει, η Στεναχώρια.

Και το Πιάνο στην Γωνία,
με φωνάζει για Παρέα.
Μα μου βγαίνει Νοσταλγία,
και Φρενάρω Ακαριαία.

Ένα τραγούδι μες᾽στ᾽αυτιά μου.
Ο Ήλιος σφυρίζει στο μπαλκόνι,
μα η Γοργόνα της Καρδιάς μου,
με τραβάει στο Σεντόνι.



© Copyright: Λάζαρος Στέρτσος

[ermioni]