Δεν θέλω τίποτα να μου θυμίζεις

[ορφανιδης νικος]

Άκουσα πάλι
Την φωνή σου μες τη νύχτα
Άρχισα πάλι
της εικόνες να μετρώ
άφησα πάλι
μια χαρά, στον νου τα ίδια
να μαι μπροστά σ’ ένα αγκάθινο
σταυρό

δεν θέλω τίποτα
εσύ να μου θυμίζεις
δεν θέλω όνειρα
εσύ να μου ξυπνήσεις
όπου πας στάχτη τα κάνεις
όλα λιώμα
ένα κορμί πως ν’ αντέξει
ποσ’ ακόμα

κράτησα πάλι
την σιωπή μη σου μιλήσω
έσβησα τώρα
της εικόνες του μυαλού
γύρεψα να βρω
σύννεφο για να τα δέσω
μαζί με σένα πια να φύγουν ας
χαθούν

[Πετρής]

Γεια σου Νικολή μερακλή!!!