Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Χαμένη Ιθάκη

Ξεχασμένο πιστόλι
σε παλιά αποθήκη,
φυλαγμένες οι σφαίρες
σ' ένα μαύρο συρτάρι

που χαθήκανε όλοι?
βουβαθήκαν οι λύκοι,
βουλιαγμένες γαλέρες
ματωμένο φεγγάρι.

Μεθυσμένη σειρήνα
που τα λόγια ξεχνάει,
θολωμένος αέρας
η οσμή του σε πνίγει,

μια σπασμένη βιτρίνα
και η μέρα περνάει
μα της μνήμης το τέρας
με τη νύχτα σου σμίγει.

Αρρωστιάρα πατρίδα,
η ψυχή πληγωμένη,
κατακόκκινο βέλος
καρφωμένο στην πλάτη,

με μια μαύρη πυξίδα
τη στιγμή περιμένει
λίγο πριν απ' το τέλος
πάλι αλλάζει πελάτη.

Ξεχασμένες οι σκέψεις,
πεταμένες στην άκρη
κι η οσμή του αγώνα
ασφυξία και σκόνη,

σκουριασμένες οι λέξεις,
δεν υπάρχει ένα δάκρυ
να διαλύει το χειμώνα,
να σκορπίζει το χιόνι.

Λαβωμένη ελπίδα
τεχνητά αναπνέει,
μαραμένες οι νότες
σε καμμένη κοιλάδα,

ματωμένη σελίδα,
καραβάκι που πλέει
και τριγύρω προδότες
σε μια γκρίζα Ελλάδα.

Ξεχασμένο πιστόλι
σε παλιά αποθήκη,
φυλαγμένες οι σφαίρες
σ' ένα μαύρο κουτάκι

πως αλλάξαμε όλοι?
μα είναι πύρρειος νίκη
υψωμένες παντιέρες
για χαμένη Ιθάκη.

Προβολές: 34

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 20 Ιούλιος 2010 στις 16:37: Εσύ καλά τα λες , Παναγιώτη ,αλλά εμείς έχουμε χρέος να κρατάμε Θερμοπύλες...

Καλό σου απόγευμα.

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 20 Ιούλιος 2010 στις 18:43: Παρα πολυ ωραιο!!!
καλησπερα

Σχόλιο από τον/την Αννέτα στις 21 Ιούλιος 2010 στις 16:25: Λαβωμένη ελπίδα
τεχνητά αναπνέει,
μαραμένες οι νότες
σε καμμένη κοιλάδα,

Πολύ όμορφο!!!