Ανάπηρος ο ουρανός

[Γιάννης Ποταμιάνος]

Ανάπηρος ο ουρανός

Του Γιάννη Ποταμιάνου

***

Ανάπηρος ο ουρανός

της πόλης

Γυαλί θολό

Το βλέμμα παγιδεύεται

στο γαλακτώδες φως

των οριζόντων

***

Χωρίς προοπτική τα βράδια

οι ματιές μας

Χάσαμε το άπειρο των αστεριών

Χάσαμε του κενού την απεραντοσύνη

Να ουρλιάζει θάνατο

***

Ανάπηρος ο ουρανός

Χωρίς μύθους

Σταμάτησαν να σηκώνονται

οι τρίχες στο φεγγάρι

Άτριχες οι ανατριχίλες μας

Τις έχασε ο Homo Sapiens

Μαζί με την δορά του

***

Ανάπηρος ο ουρανός

Και η σκέψη ανάπηρη

χωρίς ερωτήματα

αυτοαναιρείται

Ανάπηρος ο ουρανός

Και η ζωή στο αμόνι

της καθημερινότητας

μαλακώνει

Χτυπούν τα βάσανα, σφυριά

Οργώνουν οι πόνοι, χαρακιές

στα πρόσωπα, στα χέρια

Βράχοι που πελέκησαν

αγέρηδες

Χείμαρροι που σμίλεψε

η βροχή

***

Ανάπηρος ο ουρανός

Και οι ποιητές χωρίς

τηλεσκόπια

Φτιάχνουν στίχους

κοντόθωρους

με τετριμμένες

συγκαταβατικότητες

Ποθούνε αχόρταγα

τις ματαιόδοξες επευφημίες

***

Ανάπηρος ο ουρανός

Χωρίς κόκκινους ορίζοντες

Ανάπηρη η ποίηση

Χωρίς κραυγές

μιας σταυρωμένης ζωής

Που σπαρταράει

***

22 Νοέμβρη 2009

Γιάννης Ποταμιάνος

[ΚΛΕΑΡΧΟΣ]

Στη αρχή αναρωτήθηκα πώς θα μπορούσε να είναι ο ουρανός ανάπηρος....στο τέλος με έπεισες κανονικά.....μπράβο!!!!