Αγάπη μες στην Συννεφιά

[ορφανιδης νικος]

Ήταν μονόδρομος
Ο δρόμος ο δικός μου
Μέσα στα ερείπια
Σαπίζει τ’ όνειρο μου
Εσύ με βλέπεις και γελάς

Πικρό μονότονο
Τραγούδι το δικό μου
Και γω στα αλήθεια
Χορεύω στον ρυθμό του
Ζωή κατάντησες βραχνάς

Και η ζωή γλυκιά σαν μελωδία
Να πλημμυρίζει κάθε καρδιά
όμως για μένα είναι τιμωρία
καρδιά μου χωρίς μια ξαστεριά

Είναι φθινόπωρο
για μένα η ζωή μου
χωρίς χελιδόνια
χωρίς μια άνοιξη μου
αγάπη μες την συννεφιά

ένα πικρόχολο
ταξίδι προδομένου
μέσα σε σύννεφα
στο δάκρυ του χαμού μου
ούτ’ ένα ξέσπασμα χαράς

[Μαίρη]

πολύ ωραιά η μελωδία του τραγουδιού σου Νικ!!!
καλησπέρα