Ἔλα, 9:49΄ ὁλοκληρώθηκε! Πάρ' το.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Ἀπὸ τὸ σοβαρὸ στὸ ἀστεῖο καὶ ἀπὸ τὸ ἀστεῖο στὸ σοβαρό.
~
ἄκου με: μιὰ φορὰ σὲ τούτη τὴ ζωή μόνο πεθαίνεις·
βήχεις ἤ λίγ' ἀπ' τὴ μύτη ξεφυσᾶς καὶ ξεθυμαίνεις.
.Ὁ Χάρος ἔχει τὶς χάρες του καὶ τὰ χαρίσματά του
κι' ἀλλοίμον' ἄν τοῦ λείψουν οἱ τιμὲς τοῦ Μεγαλειοτάτου.
Μιὰ φορὰ σ' ἀνταμώνει κι' ἀμέσως σὲ κάνει δικό του
κι' οὐδέποτε, μαζύ του, νιώθεις τὴν μοίραν αἰχμαλώτου.
Στὸν τάφο, κι' ἀνὰ σαιζόν, καθὼς θὰ λειώνεις, τ' ἀγγελούδια
θὰ τραγουδοῦν ἔξαλλα, γιὰ σέ, κι' ἀθόρυβα τραγούδια.
Πάρτυ σκουληκιῶν, σαπίλας κέικ, καὶ ποιός ξέρει τι χυμούς,
μὲ καντηλάκι, νύχτες καὶ μέρες, τῶν ζωντανῶν καημούς,
γκαριζοκλάματα καὶ δάκρυα γιὰ νεκροὺς θὰ σερβίρει.
.Ἀγκαλιαστὸν ὁ Χάρος θὰ σὲ πάρει, δὲν νὰ σὲ δείρει.
Κι' ὅσα σοὔμαθ' ἡ ζωἠ, στὸ πὶ καὶ φἰ θὰ τὰ ξεχάσεις.
Δὲν χάνεις τίποτα· πέθανε, σύ, - μπορεῖ καὶ ν' ἁγιάσεις.

Στοῦ θανάτου σας τὰ κύματα, στῶν συγγενῶν τὸν κλαυθμό,
δῶστε μου λεφτὰ καὶ γὼ θὰ σᾶς ἀνοίξω ραδιοσταθμό.
.Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

[Παντελής]

υπάρχουνε και οι ζωντανοί νεκροί, αυτό είναι τραγικότερο.