72

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Ἀπὸ:  Χρόνια πολλὰ, ΚΛΙΝΟ ! (καὶ σὺ, Γεώργιε Σουρῆ).
~
.Εἰμὶ γὰρ ἀρχαῖος· οὐκ ἔσομαι νεανίας δ' ἐτῶν εἰκοσιδύο!
Μπήγοντας ὅμως τὰ κλάματα, λὲς νὰ μὲ προσλάβουν εἰς Καφωδεῖο;

.Ἐντὸς ὀλίγων ἡμερῶν, κλείνω χρόνους ἑβδομήκοντα καὶ δύο!
Νιώθω ντροπαλός, σὰν...μόλις χθὲς νὰ βγῆκ' ἀπ' τῆς μητρός μου τὸ αἰδοῖο.
Δὲν τρέχω σὲ ναοὺς - οὔτ' ἀκόμη καὶ στὸ μακεδονικὸ τὸ Δίο -
μπὰς κι' ἴσως σωθῶ, δὲν... ἀποθάνω. Στ' ἅγια θαύματα δὲν ἐπενδύω.
Τὸ πολὺ-πολύ, νὰ σᾶς καλέσω διὰ μίαν σπονδὴν καὶ μ' ἕνα ραβδίο,
στῆς Πνύκας τὸν περίβολον, κι' ἐπὶ τῆς ράχης σας, νὰ γράψω σπονδεῖο.
Κι' ἄχ!... ὅσον κι' ἄν κοκκορευτῶ, θἆν' ἀναληθὲς πὼς ἀκόμη διεισδύω
μ' ἀλύγιστο σπαθὶ σὲ σκοτεινὰς ὀπάς, - μάχης χαμένο πεδίο!
.Ἰάνης Λὸ Σκοκκο.

* Τί Ἐπίκουρος ἀπὸ τὴν μιά, τί Κλινὸ δ' ἀπὸ τὴν ἄλλη, μεταξὺ συνομηλίκων,

ὁ καθείς τους ὅσον κι' ἄν νοσηλευτεῖ,
φθάνοντας, παναισίως, στὴν τελευτή,

μὲ πρόσθεσιν κι' ἀφαίρεσιν ἤ πολλαπλασιασμὸν, διαίρεσιν: μηδὲν εἰς τὸ πηλίκον.