Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

3 πινελιές & 1 παιδί • Κων/ντίνος Κοφινάς

Μπλε. .

Στιγμές δίχως εσένα,
το χρώμα των αναμνήσεών μας..
Της γνωριμίας & του βροχερού φευγιού σου..

Κόκκινο. .

Όταν το βλέπω, το γεύομαι, είναι σα να μυρίζω
το 1^ο τριαντάφυλλο που σου πρόσφερα..
Το δέχτηκες, θυμάμαι με αγκάλιασες
& το μετέτρεψες σε σελιδοδείκτη.

. .Όποτε πονάς & κλαίει η νεράιδα εντός σου,
να επιστρέφεις στη σελίδα που κάποτε
με το βλέμμα μου χάραξα το προορισμό !
. .στις νύκτες που ήσουν ελεύθερη. .

Μωβ. .

                                                             1 σου ζητώ!. .
                                            Μη ξεχάσεις πως κάποτε με αποκάλεσες ρομαντικό,
                                                        τη στιγμή που τα άστρα μου κατέρρεαν
                                                                  &
                                                      από μικρός πρίγκιπας γινόμουν ολοένα & πιο μικρός.
                                      . .για να χωρέσω στη καρδιά σου. .
                                                 Σε αυτό το υπέροχο μωβ δωμάτιο !

Με πινελιές ζωγραφίζω & αυτή τη νύκτα.
Σαν παιδί τρέχω στα καλντερίμια.
Η καρδιά μου όμως πιο παιδί,
με προσπέρασε & είναι ήδη στον προορισμό της..

Η ώρα 9.00μμ & τα βήματα μου καταλήγουν σε 2 μονοπάτια..
..ένα φωτεινό & ένα σκοτεινό..
Γιατί να επιλέξω ;
Αφού όσο δεν επιλέγεις όλα είναι δυνατά !

Παρατηρώ 1 λαμπερή κίτρινη επιγραφή να λέει..
‘ Τελικά όλα γίνονται.. ’
Μεμιάς, ανοίγω τα φτερά μου & φεύγω ..
Αφήνω τις επιλογές για τους μεγαλύτερους,
απόψε εγώ είμαι απλά 1 παιδί. .