ΕΡΩΣ ΑΝΙΚΑΤΕ ΜΑΧΑΝ

[Ανδρέας Παλαιόσοφος]

ΕΡΩΣ ΑΝΙΚΑΤΕ ΜΑΧΑΝ

.

Ἔρως ἀνίκατε μάχαν, [στρ.]Ἔρως, ὃς ἐν κτήνεσι πίπτεις,

ὃς ἐν μαλακαῖς παρειαῖςνεάνιδος ἐννυχεύεις,

φοιτᾷς δ᾽ ὑπερπόντιος ἔν τ᾽ἀγρονόμοις αὐλαῖς·

καί σ᾽ οὔτ᾽ ἀθανάτων φύξιμος οὐδεὶς ….

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΤΟΥ ΣΟΦΟΚΛΗ, ΑΠΟΣΠ.)

.

Ας υμνήσω, πριν φύγεις, τον έρωτα μας

Ένα ποίημα, με δυο λόγια αγάπης τρυφερά

Η αγάπη δε στεριώνει μ’ όρκους και ποιήματά

Καταφύγιο της μόνο το σαλόνι της καρδιάς

.

Όσο η ελπίδα απ’ τη ψυχή ανατέλλει

Ο έρωτας εκεί ακόμη γυροφέρνει, τριγυρνά

Όσο η γης αγόγγυστα γυρνάει μη λιγοψυχάς

Η αυγή απρόσκοπτα θωπεύει και μοσχοβολά

.

Μέσα στου έρωτα τα βάθη

Με τη λογική δε βγάζεις άκρη

Καυτή λάβα το αίσθημα αναβλύζει

Εν ρου σκεπάζει κι αυτά που δεν ορίζει

.

Αν γελαστείς άστεγη να την αφήσεις

Της νυκτιάς η παγωνιά θα τη μαργώσει

Τόσο που ο έρωτας θα τη περιφρονήσει

Τέτοια ανάπηρη αγάπη εφιάλτης να τη ζήσεις