Της ψυχής μας το στέκι
Γλυκιά αέρινη μορφή κυλάς όπως και ο χρόνος
έχεις χαθεί στο παρελθόν και πάλι μένω μόνος
Μορφή που σε πλανέψανε χιλιάδες θεωρίες
έφυγες τόσο ξαφνικά γεμάτη απορίες
Εσύ που κάποτε απλά τον κόσμο αγαπούσες
το χέρι άπλωνες δειλά κι όλους τους βοηθούσες
Εσένα αόρατη μορφή κάποιος σε καρτεράει
αργά-αργά και σταθερά την πόρτα σου χτυπάει
Φθονεί που η ζωντάνια σου τις πίκρες σταματάει
κομμάτια ψεύτικα θολά τον πόνο καταντάει
Με γέλιο το δάκρυ σταματά με φώς φωτίζει τη βραδιά.
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση 1 Μου αρέσει
Ξεκίνησε από τον/την Liontas. Τελευταία απάντηση από τον/την Δημήτρης Φάββας Νοέ 25, 2021. 24 Απαντήσεις 6 Μου αρέσουν
© 2024 Created by Nikolakakos Georgios (spartinos). Με την υποστήριξη του
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά