ΔΥΟ ΖΩΕΣ-Παύλος Ζησάκος

[zissakos pavlos]

Μοιάζει η ζωή μου με άδειο τρένο

σ΄ένα υπόγειο σταθμό παρωπλισμένο

Μα το σκοτάδι σαν μ΄αγκαλιάζει

μένει η σκιά σου κι ουτε ενα χάδι

Κι αυτό πολύ με βασανίζει και με πονά

σαν μαχαιριά τα σωθικά μου να τρυπά

           Ρ Ε Φ Ρ Α Ι Ν

Κέρασε με άφιλτρο τσιγάρο

το δικό μου τ΄άναψα στο χάρο

Δυο ζωές κι αν είχα να σου δώσω φώς μου

δεν θα΄χες καμμιά, δεν θα΄χες καμμιά

Ητανε λάθος μου τώρα πονάω

εσυ να με διώχνεις κι εγώ να σε ζητάω

Δεν τον ελέγχω αλλο πια τον εαυτό μου

σαν να ζητάω εγω για μένα το κακό μου.

Και πέφτω πάλι μέσα στην φωτιά μου

και καίω τώρα ολα τα όνειρα μου.