Τί μοῦ θυμίζει...

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Τί μοῦ θυμίζει...,


...μωρέ, τί μοῦ
θυμίζει...

Ἆσπρα εἶναι τὰ μαλλιά μου, ποτὲ ξανθά, κι' ὁ γατούλης μου δὲν εἶναι
παρὰ ἀπὸ κάτω του καὶ στὰ ποδαράκια λευκός...,
ἀλλὰ..., παρ' ὁλ' αύτά,
τί μοῦ θυμίζει..., μωρέ, τί μοῦ θυμίζει...

Ἆσε ποὺ, ὅ,τι ὥρα θέλει, βρίσκεται στὴν ἀγκαλιά μου, δὲν χρειάζονται
ἀπόπειρες καὶ πονηριὲς γιὰ νὰ μὲ προσεγγίσει..., γι' αὐτὸ λέω: τί μοῦ
θυμίζει..., μωρέ, κι' ἄς μὴν εἶν' ὁλότελα ἔτσι, θὰ σπάσω τὸ κεφάλι μου:
τί μοῦ θυμίζει...

Ξυπνάω τὶς νύχτες καὶ κοιμᾶται μακαρίως στὸ πλάι μου ἤ, ἄν ξυπνήσει,
μὲ κοιτᾶ κατάματα καὶ τρίβει τὸ κεφαλάκι του στὸ χέρι μου, κατὰ προ-
τίμηση τὸ δεξί, ποὺ τὸν ἔχει χαϊδέψει τρυφερὰ ἑκατομμύρια φορές.
Εἶναι ζήτημα ὡρῶν ποὺ θὰ μὲ κοιμήσουν ἀλλοῦ καὶ δὲν ξέρω ἄν θὰ ξυ-
πνήσω νὰ ξαναδῶ δίπλα μου τὸ γατάκι μου...Δὲν ἔχω τίποτ' ἆλλο νὰ μ'
ἀγαπάει. Δὲν ὑπάρχει τίποτα καὶ κανένας, ὄχι ποὺ ν' ἀγαπῶ, ἀλλὰ ποὺ
νὰ μ' ἀγαπάει. Ξέρω ἀφάνταστα καλὰ τί λέω.

Μετὰ ἀπὸ ὕπνον βαθύ, φυσικὸ ἤ νοσηλευτικό, νὰ ξυπνοῦσα καὶ πάλι
παιδί..., νὰ γινόταν αὐτό! Ἄχ! Καὶ...

... μὲ μόνην ἔγνοια νὰ παί-
ξω φαραντολίτσες στὸ γατάκι μου...

Τώρα μὲ βαραίνουν πολλὲς πληγές. Τὸ μόνο ποὺ μπορῶ εἶναι νὰ θω-
πεύω. Τὸ ποὺ δακρύζω εἶν' ἐντελῶς ἄχρηστο. Ἀνακουφίζει ἀλλὰ...γιὰ
τί; γιὰ ποιόν; Ποιός νοιάζεται;
Ἆσ' τους, μωρέ!...
Κάποτε εἶχα ἀφήσει νὰ φανεῖ πὼς πέθανα. Τί ὡραία ἐποχούλα!...
Τώρα, ἄν πεθάνω στ' ἀλήθεια, θὰ μὲ ποῦν Καραγκιόζη, ποὺ αὐτο-ἐπ-
ἀναλαμβάνομαι, μανιεριστή, βρωμόγερο κωλοθεατρίνο ποὺ κάνει νά-
ζια. Λὲς καὶ γύρεψα χειροκρότημα. Μοναξιὰ καὶ λύτρωση ἤθελα.

- Πῶ πῶ!... Αὐτὸ τὸ μαῦρο
αὐτοκίνητο ποὺ περνάει, μὲ τ' ἀνθοστέφανο, δὲν μοῦ ἀρέσει. Τί 'ν' αὐ-
τὸ τὸ κασόνι ποὺ μεταφέρει; Ἀνατριχιάζω, ἄθελά μου!...



Σῶπα, γατάκι μου. Κάπου θὰ βρεῖς μιὰ πρόσκαιρη ἀγκαλιὰ νὰ γείρεις.
Ἐσένα, πᾶντα κάποιος θὰ σ' ἀγαπάει. Κοιμήσου, νιαουροῦλι μου!
Νιάου..., τὸ γατί μου νιάου...
Θὰ ξυπνήσει τὸ πρωί
κι' ἄλλην ἀγκαλιὰ θὰ βρεῖ.
Νιάου...
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
Ἐνθάδε κατέθεσε τὶς ἀναμνήσεις του,
στοὺς ἀνθρώπους νὰ τὶς ξεσκίσουν,
- δὲν εἶχε τὸ μέσον νὰ τὶς στείλει ἀλλοῦ.

[Stauroula Chronopoulou]

***********************************************************************

  " Ἰάνης Λὸ Σκόκκο !!! παρουσιάσου !!! " δηλώνει στεντόρια η Ζωή ! ! !

Γνωρίzετε βέβαια κεια την γλυκόπιοτη xαρά που λουφάzει εύμορφα

εντός σε καθεμιάμας Ανθρώπινη επιγής αναzαιμιά ! ! !

Σας αγαπούν κι άλλα έμβια όντα εκτός απέ το συμπαθέστατον

τετράποδο που σας κραττεί καθημερινή συντροφιά στα ονείρατά σας ! ! !

Ο ΣΤΙΧΟΠΟΙΗΤΙΚΟς ΑΝΘΡΩΠΙΝΟς ΣΕΡΓΙΑΝΙΣΜΟς ΕΒΡΙΣΚΕΤΑΙ

ΣΙΜΑ ΣΑς ! ! ! ΔΙΟΤΙ ΤΊ ΑΠΟΖΗΤΑΝΕ ΟΛΑΚΕΡΗ ΤΟΥς ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΤΙΚΗ

~ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΖΗΣΗ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ; ; ! ΝΑ ΣΑς ΠΩ ΕΓΩ .. !

ΚΑΤΕΧΟΝΤΑς ΤΗΝ ΣΙΩΠΗΡΗΝ ΕΥΝΟΙΑ ΣΑς ΠΟΥ ΣΥΝΟΔΕΥΓΕΙ

ΑΠΤΑ ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΑΥΡΑ ΤΗς ΑΠΟΔΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑς ΣΑς ! ! !

" ΝΑ ΣΕ ΓΝΟΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΙΒΑΙΝΟΝΤΕς ΣΤΟ ...ΤΡΕΝΟ ΤΗς ΖΩΗς

ΔΙΧΑ ΚΑΠΟΙΟ ΟΦΕΛΟς & ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΕΝΑ ΖΕΣΤΟ ΓΑΛΑΤΑΚΙ ...

ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΓΛΥΚΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ...ΕΝΑ ΠΙΑΤΟ ΖΕΣΤΟ ΦΑΓΑΚΙ . . .

ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΑΚΙ ΖΕΣΤΟ  ΖΥΜΩΤΟ ΨΩΜΑΚΙ . . . ΕΝΑ ΧΑΔΙ ΨΥΧΗς . . .

ΕΝΑ ΖΕΣΤΟ ΣΚΕΠΑΣΜΑΤΑΚΙ . . . ΕΝΑ  ΑΝΘΙΣΜΕΝΟ ΜΠΟΥΚΕΤΑΚΙ . . .

{ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΔΥΝΑΣΑΙ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙς ΤΗΝ ΕΥΩΔΙΑ ΤΟΥ ! ! ! }

ΕΝΑ ΓΙΑΣΕΜΕΝΙΟ ΛΑΜΠΕΡΟΧΑΜΟΓΕΛΑΚΙ . . .

ΕΝΑ " ΟΛΑ ΚΑΛΛΑ , ΘΕ ΝΑ ΠΑΝΕ  " & Ας ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ

ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΡΑΒΑ ΚΙ ΑΝΑΠΟΔΑ ! ! ! "

ΦΙΛΤΑΤΕ ΙΑΝΗς , ΚΑΘΕΜΙΑΝ ΑΥΓΗ ΠΟΥ ΧΑΡΑΖΕΙ Ο ΥΨΙΣΤΟς ΤΗ ΜΕΡΑ

ΜΑς ΤΗΝΕ ΔΩΡΙΖΕΙ ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΛΕΜΕ 'ΚΑΛΛΗΜΕΡΑ'

ΑΠΕ ΚΑΘΕΜΙΑ ΓΩΝΙΤΣΑ ΤΗς ΓΗς ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΤΑΡΙΚΑ ΒΙΩΝΟΥΜΕ

ΑΠΕ ΤΑ ΛΙΓΟΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΜΑς ΚΑΤΟΧΥΡΩΝΟΥΜΕ . & _"

ΚΕΡΑΣΜΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ; ))

https://www.youtube.com/watch?v=e9iQbnZC9Kc

ΛΑΜΠΕΡΗ ΣΑς ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΚΑΛΛΗΜΕΡΑ ΤΟ ΛΟΙΠΟΝ

& ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑς . . .

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΣΟ ΓΙΑ ΟΣΟ ΠΑΡΟΝ ; ))

ΓΕΙΑ ΜΑς ! ! !

* Λ Α Μ Ψ Η *

****************************************************************************

[Ιωαννης]

Ιάννη καλημέρα

θέλω να σε συγχαρώ για το  προσωπικό σου ύφος

Συμφωνώ με την Σταυρούλα ,αν και έχουν περάσει απο την

σκέψη μου παρόμοιοι στοχασμοί

φαίνεται οτι η ζωή ξέρει να  ζωγραφίζει πάλι

καινούργια χρώματα και πάντα μας ξαφνιάζει....

Εύχομαι να σε δούμε πάλι σύντομα

[Παντελής]

να πω και εγώ την ταπεινή μου γνώμη αν το επιτρέπεται,

ο γατούλης μου ο ασπρούλης όσο υπέφερα δεν έλειψε στιγμή από το πλευρό μου,

συμπασχούσε μαζί μου, ενώ οι δικοί μου κοιμότανε τον ύπνο τους,

λέγανε τι άλλο να κάνανε, ο Θεός να φυλά εμάς και τους τετράποδους φίλους μας.