Ελένη

[Πολύφημος Κέρβερος]

Ευωδιάζει η κόμη της πόθο αέναο

μέλι τα χείλη κερνούν

στα μάτια της έρεβος υπέρλαμπρο -

το αβησσαλέο νόημα τον Πάρη αναμένει.

Κάθε της κίνηση αβρή και εύθραστη

κάθε της νεύμα – κάλεσμα παραπλανητικό

ορίζει τα γόητρα, τις ηδυπάθειες περιπαίζει

αναγελά και ορέγεται τις αδυναμίες του Giacomo Casanova.

Άλλοτε από της συλφίδας τις εκλεπτισμένες γραμμές διατρέχεται

κι άλλοτε από καμπύλες μεστές με τους χυμούς της φράουλας

Χίλιοι σάτυροι δειλιάζουν την ορχηδέα της να κόψουν

και σε πείθει για το αύριο με ένα φιλί και μόνο.

Κάθε που εκδηλώνει κάποια της αίσθηση

σε ζώνουν γρίφοι και ανησυχία γλυκιά

Αίνιγμα θα μένει πάντα η αιτεία

του ανθοβολισμού ή του μαρασμού της.

Σέρνει καράβια, σφάζωντε παλικάρια

καταγής – μπροστά στα πόδια της!

Ανίκητο “πράγμα” - ακυρίαρχο και κυριαρχικό – όνειρο άπιαστο!

Γνέφει, λικνίζεται με την θυληκότητα την παθητική:

εκείνη που πυροδοτεί την επιβολή του κτήνους

εκείνη που διαχωρίζει την πρωτογενή αντίθεση του φύλου

εκείνη που αποζητά τον ίλιγγο της συντριβής!

Ανίκητο πλάσμα - ακυριάρχιτο και επικυρίαρχo!

Μη σαγηνευμένο από το Α' Male.

[Nefeli riga]

Καταπληκτικό ποίημα.!!! Ξεφεύγει...   μας  προσφερει διαφορετικά αυτό που θέλει να πει..

!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Πολύφημος Κέρβερος]

Ευχαριστώ θερμά :) Κατά ένα μέρος είναι εμπνευσμένο από προσωπικά βιώματα. Θεωρώ πολλές είναι οι "Ελένες" της Τροίας που συναντούμε... Συχνά συνοδευόμενες από το επίμαχο Όνομα - διατηρώντας τα χαρακτηριστικά του "μύθου".