Γιὰ τὶς: Κλινοσοφιστεῖες καὶ ὄχι μόνον.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Οἱ ὥς τὰ τώρα ἑκατὸν χιλιάδες ἐπισκέπτες
ἦταν φίλοι τοῦ καλοῦ γραψίματος - καὶ ὄχι κλέπτες.
~
Γιὰ πές μου, γλυκούλη μου καὶ συμπαθὲς οἰκόσιτο,

σένα, δὲν σὲ ξαφνιάζει π' ἕνα τόσον ἀπρόσιτο,
σὰν τὶς "Κλινοσοφιστεῖες" τοῦ Κλινὸ "...καὶ ὄχι μόνον" νῆμα
δὲν βρέθηκε, πρὶν ἀπὸ καιρούς, νεκρό, σὲ κἅνα μνῆμα

τῆς λήθης καὶ τοῦ θανάτου;
Δὲν βρίσκεις πὼς ραφινάτου
πνεύματος καὶ πέννας ἐκλεκτῆς ἔργον εἶναι νὰ τὶς δοῦν
ἀναγνῶστες χιλιάδες ἑκατὸν καὶ νὰ μὴν ἀπαυδοῦν

γι' αὐτὰ π' ὁ Ζανώ μας κὺρ Λὸ Σκόκκο κάθεται καὶ γράφει;
- Εἶδες, σύ, τάλαντον ποτέ, Κλινό, νὰ πηγαίνει στράφι,
ἄν τὸ καλλιεργεῖς μὲ κέφι;
μ' ἕν "γάβ" του ὁ σκυλούλης ἔφη.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Kαλῶς μᾶς ὅρισες, Μυρτὼ Ἀλαγιάν(ν)η.

Δὲν εἶμαι λάτρτης τοῦ πολυτονικοῦ, αὐτὴ εἶναι ἡ σωστὴ ἑλληνικὴ γραφή. Πέντε χρόνια ἔγραφα μονοτονικά, ὥσπου κατάλαβα τὸ ἔγκλημα κατὰ τῆς Γλώσσας.