Τα παραμύθια μου!

[ΠΑΥΛΙΝΑ]

Με την πνοή του ανέμου
ήθελα να πετάξω εκεί ψηλά 
να κάνω πιρουέτες στα ουράνια
σαν κι αυτές του Πίτερ Παν.
Μα σύντομα κατάλαβα πως δεν ήμουνα αθάνατο παιδί  
μα ένας απλός άνθρωπος που περπατάει εις την γη.

Με την μουσική του ανέμου

ήθελα να χορέψω βαλς σ’ ένα παλάτι μαγικό

σαν αυτό της Σταχτοπούτας που έγινε Πριγκίπισσα
μ’ ένα γοβάκι στο πόδι το γυμνό.
Μα σύντομα κατάλαβα πως δεν ήμουνα μες τα παραμύθια
μα ένας άνθρωπος απλός μες την κουζίνα να πλένω πιάτα, κουτάλια και πιρούνια.

Με τον ρυθμό του ανέμου
ήθελα να ξυπνήσω απ’ τον εφιάλτη
σαν αυτό της Χιονάτης παίρνοντας
ένα φιλί στο στόμα  απ’ την αγάπη
Μα σύντομα κατάλαβα πως δεν ήμουνα Χιονάτη
μα ένας απλός  άνθρωπος  σ’ ένα σπίτι να σκουπίζει, να στρώνει, να σιδερώνει και να κοιμάται σε κρεβάτι.

Κι έτσι απογοητευτικά που όλα όσα έγραφαν ήτανε απάτη.

Και τώρα που μεγάλωσα και είδα πως δεν πετάω,
το όνειρο να φτάσω και τον εφιάλτη να ξεσκεπάσω.
Να χορέψω με τον άνεμο κι ένα φιλί να πάρω,
θα γράψω τα δικά μου παραμύθια χωρίς το ψέμα μα μόνο την πικρή αλήθεια!!!!

Π.Σ.

[ΠΑΥΛΙΝΑ]

Καλημέρα σε όλους!

[Παντελής]

καληνύχτα φίλη Παυλίνα,

μας έχεις συνηθίσει στα παραμύθια σου, μα δεν είναι πικρές οι αλήθειες σου.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολύ ωραιο!!!

[Παντελής]

καληνύχτα Παυλίνα για να νιώσουμε την ομορφιά της πλάσης

και της ζήσης θέλει να είμαστε ταπεινοί.

[Nefeli riga]

Στα παραμυθία, εκεί είναι που γράφονται και αλήθειες.
Παυλίνα μου έχεις τον δικό σου γλυκό τρόπο σε ο, τι γράψεις.!!!!
Φιλάκια.