Πατρίδα - Λόγος Γ΄

[Ανδρέας Παλαιόσοφος]

ΠΑΤΡΙΔΑ

Λόγος Γ’

 

 

Με εμβατήρια, τις τραγικές επάρσεις της ψυχής,

να κτίσουμε ανάστημα  

Στη κοίτη σμίξαμε με τη θάλασσα τη προσελήνια

και με πολλές άλλες στο κατόπι 

Με ωδές, με ψαλμωδίες λαυράνιες να στεριώσει

το ανάστημα

Λεύκες με γαλάζιες φλέβες, τις καλλιεργήσαμε  

σε δροσερές απόμακρες κοιλάδες     

Τα ζόρια μας μάθαμε πώς να φορτώνονται  

σε ζοφερά φεγγάρια

Κι άλλοθι πολλά εφεύραμε στη πορεία

Και πλάνες: ότι δήθεν σβήνονται τα τεκμήρια

για τις παλινωδίες τις σαρκοβόρες

Για μια φέτα βράχο, για ένα κομμάτι ουρανό

πολύ δαπανηρή απαλλοτρίωση

Ψάξαμε για το μέρος που κουρνιάζουν οι τύψεις

Το ήβραμε τάχα και το εξωραΐσαμε με σκοπούς

που αγιάζουν τα μέσα, έστω κι έτσι

Μάθαμε για όρια, ότι υπάρχουν μόνο τα νοητά

Το τίμημα; Τι άραγε να λουφάζει, στα κρυφά,

κάτω από τον ελαιώνα;

Ποιά πέτρα, ποιό χώμα δίχως δάκρυ κι αίμα

δίχως ξεπέσματα, δίχως ξεπαγιάσματα;

Ποιός βρόντος μπομπάρδας δίχως χαλάσματα;

Ποιό ροβόλημα παθιασμένου νόστου δίχως

ξεριζώματα;

Από τα ορφανά μοιρολόγια βούιξαν τα στόματα

Τ’ ακούρδιστα κλάματα με το χρόνο ζυμώθηκαν  

κι ανδρώθηκαν με έπη και τραγουδήματα

Στον ήχο των χορδών που στερεώσαμε πάνω

σε καβούκι χελώνας

Κι ανακουφίστηκαν τα πνεύματα, γαλήνεψαν

Και καρποφόρησε ο νέος ελαιώνας.

[Ανδρέας Παλαιόσοφος]

κει στα χώματα της Κερύνειας όπου γεννήθηκα, οι άνθρωποι λένε ένα ρητό για το μαρτύριο του φόβου:

" άλλαξε χρώμα όπως η αίγα σαν είδε το μαχαίρι". Είναι τότε που η ελπίδα μεταλλάσσεται, ο Ρουβικώνας διαβένεται και δεν υπάρχει πίσω πλέον.

Όντως όταν η αίγα κι ο τράγος καταλάβουν ότι το σφάξιμο τους είναι αναπόφευκτο, δεν αφηνιάζουν παρά μόνο αρχινούν ένα επίμονο σπαραχτικό κλάμα τόσο λυπητερό που σου ραγίζει τη καρδιά, εξ ου κι η τραγωδία!

σε παλαιότερους βουκολικούς καιρούς οι πρόγονοι μας ως πιο λιγοστοί, εύποροι και πιστοί, και λόγω αφθονίας και λόγω της ιερότητας του ζεύγους ταύρου Ζευς-αγελάδας Πασιφάης θυσίαζαν βοοειδή, και μάλιστα δαπανηρές εκατόμβες. Μετέπειτα για λόγους οικονομίας κι όχι μόνο, το βόδι αντικαταστάθηκε από το τραγί.

Κλπ, Κλπ, ο άνθρωπος ποτέ δε κατάφερε να εξολοθρέψει  το τραγί, αυτό το αρχέγονο μέρος της ανθρώπινης ψυχής, το δήθεν απεχθές, το αποτρόπαιο. Αυτό, αυτούσιο, μας φοβίζει παντοτινά,  ζει αέναα μέσα στην έννοια πατρίδα. Είναι το μυστήριο του δέους της πατρίδας. 

[Παντελής]

σε ευχαριστώ για τον καλό λόγο Ανδρέα, να χαίρεσαι,

θαυμάζω το πνευματικό σου επίπεδο, μα τους άνθρωπους δεν κάνουνε απαραίτητα τα γράμματα,

άμα δεν παλέψουνε στον βίο τους, και πολλοί αγράμματοι βλέπουνε με τα μάτια της ψυχής τους.

[Ανδρέας Παλαιόσοφος]

αγαπητέ συνάδελφε Παντελή, πολύ καλή παρατήρηση, σ' ευχαριστώ. συμφωνώ μαζί σου. η ψυχή πάντα βλέπει, και βλέπει καλά, ανεξαρτήτως μόρφωσης του ατόμου.  Αγράμματοι και μη, όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε.

[Παντελής]

χαίρομαι φίλε Ανδρέα ποιητή για την απάντηση,

και δίνω μεγάλο βάρος στα λόγια σου.

καλό σου βράδι!!!