Με τα μάτια της ψυχής μου σε γνώρισα
μέσα από αυτά σε ένιωσα και σε πόθησα
Ήταν τα μάτια που δεν με πρόδωσαν
αυτά που με το κοίταγμα ψυχής σε αναγνώρισαν
Μ’ ένα κοίταγμα ψυχής εμείς ενώσαμε
τα πέταλα μας να μην ματώσουνε
να μην χαθούνε απ’ το φύσημα του αέρα
και γίνουν αόρατα ψηλά εις τον αιθέρα
Με τα μάτια της ψυχής μου
χάιδεψα τη μορφή που σκιαγράφησα
το λιγοστό φως της δικής μου ενώθηκε με τη δική σου
έπαψα πια να είμαι τυφλή
σ’ ευχαριστώ
Π.Σ.
μέσα από αυτά σε ένιωσα και σε πόθησα
Ήταν τα μάτια που δεν με πρόδωσαν
αυτά που με το κοίταγμα ψυχής σε αναγνώρισαν
Μ’ ένα κοίταγμα ψυχής εμείς ενώσαμε
τα πέταλα μας να μην ματώσουνε
να μην χαθούνε απ’ το φύσημα του αέρα
και γίνουν αόρατα ψηλά εις τον αιθέρα
Με τα μάτια της ψυχής μου
χάιδεψα τη μορφή που σκιαγράφησα
το λιγοστό φως της δικής μου ενώθηκε με τη δική σου
έπαψα πια να είμαι τυφλή
σ’ ευχαριστώ
Π.Σ.
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά