Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Χάος

Χάος

Δαιμόνια, πνεύματα
με θανατερά βλέμματα
γοητεύουν και σαγηνεύουν
γυμνά σώματα,
γεμάτα απέχθεια και περιφρόνηση,
βυθισμένα στην θαλπερή αγκαλιά.
Αλόγιστα βήματα και σπασμωδικές κινήσεις,
μελωδικές νότες που ηχούν γλυκά και επαγρυπνούν την μοίρα που χαράζει το άτροπο μονοπάτι προς το ηδονικό δράμα.
Άφιλα και μόνα σε μια εχθρική ήπειρο υμνούν τον γλυκό θάνατο και θελκτικό φαντάζει το εκτελεστικό απόσπασμά τους.
Ωχρά πρόσωπα, αχνά βλέμματα
μάτια δυσοίωνα και ζοφερά,
η είσοδος στη ψυχή τους, στην άβυσσο των άναρχων σκέψεών τους.
Μετέωρα σε δυο άκρα,
ελπίδας, απελπισίας,
σέρνονται αποκαμωμένα από τους πόνους του μόχθου γυρεύοντας την αχνή φλόγα της ζωής.

Το ποίημα αναφέρεται στην κατάθλιψη.

Προβολές: 65

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 5 μέλη

Επόμενη καταχώριση >

Σχόλιο από τον/την Ανδρέας Παλαιόσοφος στις 17 Ιούνιος 2015 στις 8:58: "ποιό όμορφες οι καρδερίνες όταν οι Μάνες δε κλαίνε,

κι οι σκιές; άστες, αυτές ποτέ δε παύουν το κλάμα οι σκιές

... και μετροφυλλώ το πέλαγο κύμα, κύμα

τα κύματα καταπίνω ακατέργαστα."

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 18 Ιούνιος 2015 στις 17:59: Πολυ ωραιο!!!

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 18 Ιούνιος 2015 στις 19:57: γυναίκα ταραντούλα, μα εξουσία έχει αν το επιτρέψουν τα Θεία.

Σχόλιο από τον/την Έλενα Γεωργιάδη στις 19 Ιούνιος 2015 στις 1:07: Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σας!

Σχόλιο από τον/την Δημήτριος Γκόγκας στις 21 Ιούνιος 2015 στις 0:02: Άφιλα και μόνα σε μια εχθρική ήπειρο υμνούν τον γλυκό θάνατο και θελκτικό φαντάζει το εκτελεστικό απόσπασμά τους.

Εξαιρετικό!