Λαμπρούς χιλιάδες ήλιους

[Αδαμοπουλου Γεωργια]

τα κύματα στήσαν χορό αυτό

το καλοκαίρι

κι'η μάγισσα ψιθυριστά να μου 

κρατά το χέρι

πελώρια είναι γαλανή φοβάμαι

μη σκορπίσει

και τότε,ποιος γιατί χωρίς αυτή

να ζήσει?

σφιχτά λοιπόν τη καρτερώ

και δε λυγάει η καρδιά μου

γιατί με τη πλανέυτρα μου ξεχνώ 

τα βασανά μου

μου τ'αλαφρώνει τα αψηφώ

ξανά χαμογελάω

και δε με νοιάζει αν θα ζω

στα μέσα της να πάω

θα'χω  ψαράκια συντροφιά

δελφίνια θα'χω φίλους

και θα ειδώ να υψώνονται

λαμπρούς χιλιάδες ήλιους

να τους μαζέψω την αυγή

μαζί με τη θωριά τους

γιατί είναι δύσκολο πολύ 

εγώ να ζω μακρυά τους

[Δημήτριος Γκόγκας]

Έχει ρυθμό ........