Της πληρωμής η ώρα.

[Αρτέμης Αξαρλής]

…Λησμόνησα τις αρετές

δίνοντας βάση, σε χαρές

τις ελαφρότητας γιατί,

αρνήθηκα την μπόρα

που, έβλεπα από μακριά,

μ’ αστροπελέκια δυνατά

αλλά, απαθής  εγωπαθώς

…διέφθειρα την ώρα.

 

…Επιρρεπείς, στα εύκολα

κατάφερνα τα δύσκολα,

σαν έξυπνος να παρατώ

γλυτώνοντας… οδύνες.

Στον εαυτό μου επιεικής

την έβρισκα περιχαρής,

σαν έριχνα,  σ’ άλλο ρωμιό

όλες μου τις ευθύνες.

 

Απαξιώνοντας θεσμούς

έδωσα αξία, σε εσμούς

αφήνοντας,  βραδυφλεγείς

να πυρπολούν την χώρα

τώρα, ακούω αλαλαγμούς,

κατάρες μαύρες και, λυγμούς

καθώς, πλησίασε εγγύς

της πληρωμής η ώρα.

[Παντελής]

η παραβολή των μωρών παρθένων...φίλε Αρτέμη.