Με πληγώνουν οι φωτογραφίες των άλλων είναι που δένονται τα χέρια τους άλλοτε σαν θεμέλια άλλοτε κλαδιά γυμνά σε τοίχο των χειμώνα ξύνουν και χτυπιούνται. Είναι το εύρος της απουσίας μου ορίζοντας ξερακιανός και κάθετος. Δεν συνυπάρχω στις φωτογραφίες άλλων, δεν μπορώ να βρω την κλίση των ρυτίδων, να σχηματίσω στο χώμα το εκμαγείο που θα φορά ακόμη χαμόγελο πλατύ με αδάμαστα ποτάμια αίμα.

Καταπίνω αμάσητες φωτογραφίες άλλων να βρω το βάθος της απάτητης πληγής, αυτής που εγώ φαντάζομαι χωρίς την αποφορά των απαιτήσεων. Σφίγγονται οι γροθιές, τα μάτια ασφαλίζουν, το στομάχι σκίζεται από την λάμα που σέρνει η θέλξη της σάρκας, ακυμάτιστος ωκεανός η θέρμη του δέρματος, φριχτή υπενθύμιση θνητότητας. Ήττα βαμμένη από το αίμα της μήτρας.

Δεν χωράω στις φωτογραφίες άλλων, κρέμομαι ανάποδα μέσα στη σπηλιά, έχω τα χέρια μου δεμένα, τα μάτια μου κλειστά, στο φόντο πίσω επιλέγεται ο κόρακας να κρέμεται δεμένος από το πόδι στον κορμό της αγχόνης, τινάζεται, κραυγάζει και οι σκλήθρες διαγουμίζουν φτέρωμα και δέρμα. Έσβησα από το τοπίο, υποχώρηση εμπρός στο γρανιτένιο βήμα της μονής ανάσας που ξετυλίγεται όπως το σώμα απογυμνώνεται από την σάρκα στον ερχομό της κατολίσθησης της επιδερμίδας. Βήματα πίσω πολλά, στην άκρη της ζωής, να υποκύπτω στην αβίωτη ζωή που μούλιασε το στέρνο με κρασί πυρφόρο που ξεχείλισε από τα χείλη αυτών που πνίγονταν στο αίμα.

Είχα και εγώ φωτογραφίες μα σε άλλες έσβησαν τα χρώματα, σε άλλες πάλι τράπηκαν σε φυγή τα ίδια πρόσωπα που βλέπω σε φωτογραφίες άλλων. Σε κάποιες άλλες παραπεταμένες χάσκουν τρύπες στα μάτια από φωτιά και βαρυγκώμια όταν ξεχειλίζει λάσπη από το σπλάχνο. Δεν χώρεσαν οι φίλοι στη ζωή και οι σύντροφοι σκορπίστηκαν ψίχες φτερούγες μαύρες σαν νυχτερίδες στη κλειόμενη συννεφιά των ουρανών και κάποιοι ελάχιστοι στο βύθος του ανθρώπου, στην κορυφή του λόφου γδέρνεται η γύμνια του πηλού από τα ξέφτια της σημαίας. Απωλέσας φίλους...συντρόφους...εαυτούς για να ανακουφίσω τον Τρόμο της πιο μύχιας και αλαζονικής προσωρινότητας...είναι ο(υ)λη δικιά μου... στο αίμα μου!

Έτσι έμειναν οι φωτογραφίες μόνες τους, αλλού κομμένες, αλλού κατεχόμενες, αλλού ξεθωριασμένες χωρίς τα πρόσωπα γιατί αυτά κουβαλούν τα νύχια της ελπίδας και την ψευδαίσθηση της μονιμότητας της σάρκας, της κραυγής. Επειδή πνίγονταν οι όψεις των άλλων στις φωτογραφίες, τα μάτια τους σπασμένα αγγεία, ηφαίστεια που εκρηγνύονται από φόβο, τις χάρισα σε εσάς και έγιναν οι φωτογραφίες άλλων. Μένω με φόνο ψυχής, με την αναπνοή μου, παλμός αρρύθμιστος, με την ανακοπή του. Γυμνός από αναμνήσεις, άδειος από ανθρώπους, τρύπιος από αγώνα στις παλάμες και στα πόδια, σβησμένη πίστη καύτρα στο αριστερό πλευρό.... και ο χρόνος χώμα...πόνος στις κόρες των ματιών και στην αναπνοή μου...

(painting by Leon Golub-Burnt Man)

Προβολές: 128

Σχόλιο από τον/την Βαιος Μεταξογιεννης στις 19 Μάρτιος 2014 στις 18:27
Σχόλιο από τον/την Βαιος Μεταξογιεννης στις 19 Μάρτιος 2014 στις 18:28

Χαίρομαι που σας ξαναβρίσκω!!!Από αύριο θα έχω το χρόνο να απολαύσω τις δημιουργίες σας!!!

Σχόλιο από τον/την Τσιανος Τακης στις 19 Μάρτιος 2014 στις 20:06

Καταπληκτικο πονημα!!!

Ενα μαστιγιο!!!

 Απωλέσας φίλους...συντρόφους...εαυτούς για να ανακουφίσω τον Τρόμο της πιο μύχιας και αλαζονικής προσωρινότητας...είναι ο(υ)λη δικιά μου... στο αίμα μου

.................και φυσικα ολες οι βαθιες σκεψεις σου. Νασαι καλα Βαιε ακομα θυμαμαι

....το τυλιγμα της μοναξιας!!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Δημήτριος Γκόγκας στις 19 Μάρτιος 2014 στις 21:52

Επειδή πνίγονταν οι όψεις των άλλων στις φωτογραφίες, τα μάτια τους σπασμένα αγγεία, ηφαίστεια που εκρηγνύονται από φόβο, τις χάρισα σε εσάς και έγιναν οι φωτογραφίες άλλων. Μένω με φόνο ψυχής, με την αναπνοή μου, παλμός αρρύθμιστος, με την ανακοπή του.

γειά σου Βαίε

Σχόλιο από τον/την Νατάσα Κουμπούνη στις 20 Μάρτιος 2014 στις 1:12

Βάιε δεν ξέρεις πόσο χαίρονται τα μάτια μου σαν αντικρίζουν γραπτά σαν τα δικά σου...
Σωστότατη επιλογή το έργο του Leon Golub, για να συνοδεύσει το ποιήμα σου... πιστεύω πως και το έργο του Goya “Το προαύλιο των τρελών” θα μπορούσε να το συνοδεύσει υπέροχα... συνέχισε να μας εκπλήσσεις ευχάριστα!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 20 Μάρτιος 2014 στις 10:43

Εξαιρετικο!!!

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 22 Μάρτιος 2014 στις 7:10

κάτι πάει άσκημα να κοιτώ παλιές φωτογραφίες δικών μου, προσπαθώ να φέρνω στο νου τις αναμνήσεις τους.

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 22 Μάρτιος 2014 στις 22:23

Πολύ ωραία έκπληξη μας έκανες Βάιε και με ποίημα ξεχωριστό!!!!

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά

Στατιστικά ιστοσελίδας


Βίντεο

Σήμα

Γίνεται φόρτωση...

Φόρουμ

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

Η Ποίησή μου

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

ἡ κατάρα τῆς Ἀθηνᾶς

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις

μαζὺ μὲ τὴν ἐπάνοδό μου, αὐτό

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση

© 2024   Created by Nikolakakos Georgios (spartinos).   Με την υποστήριξη του

Διακριτικά  |  Αναφορά προβλήματος  |  Όροι χρήσης

SEO Services