Φουαγκρά

[Αρτέμης Αξαρλής]

Απ’ τη ζωή μου, θ’ αφαιρέσω

τα συγγνώμη

παρωχημένα  έχουν γίνει

και, ρετρό,

δεν τα  ανέχονται της  πονηριάς

οι νόμοι,

που επιβραβεύουν κάθε άσχημο,

αισχρό.

 

Απ’ το μυαλό μου, θ’ αφαιρέσω

τα πιστεύω

νεκρά κατάλοιπα, μιας  άλλης

εποχής

στο σάπιο στίβο, με όσους  ψεύτες,

θα κατέβω

τα  σκαλοπάτια της  δικιάς μου,

παρακμής.

 

Απ’ τη καρδιά μου, θ’ αφαιρέσω

κάθε  αγάπη

κι’ αφού  η μπέσα, είναι αδίκημα

βαρύ

στης  προδοσία  το  φαρμακερό

κιτάπι

φαρδιά , πλατιά , καταχωρώ

υπογραφή.

 

Με συγχωρείτε δε ,θα ξαναπώ

ποτέ μου

έστω, κι’ αν …πάτησα  το λόγο

της  τιμής

ακόμη και, για σένα …φίλε,

…αδερφέ μου

μούρη, θα δείχνω συμπαράστασης,

φτηνής.

 

Απ’ τη ζωή μου, θ’ αφαιρέσω

κάθε αξία

νταβατζηλίκι, θα πουλάω…

Φουαγκρά

ψέμα, απάτη, που έχουνε

υπεραξία

τέτοια,  γουστάρει η  παρέα…

Και, τρελά.

[Παντελής]

σε μια παλιοκοινωνία υπάρχουνε άνθρωποι Αρτέμη.