Κάποιος έρωτας

[Παστρωμα Δωροθεα-Αννα]

Οι αναμνήσεις,γυρίζουν και πάλι στο δωμάτιο.

Τα λόγια,οι σκέψεις,οι στιγμές

έχουν φορέσει τα καλά τους.

        Έχει νυχτώσει.

Το φώς στο δωμάτιο αχνό.

        Κυριαρχεί σιωπή.

Ταξιδεύεις όλο και πιο κοντά μου πλέον.

       Φτάνεις το νιώθω,

Νιώθω τ΄αρωμά σου,την πνοή σου,την αφή σου.

Το δροσερό αεράκι,σε φέρνει όλο και πιο κοντά μου

       πλάι μου,ναι,είσαι πλάι μου...

Όλα είναι εδώ όπως τότε,

σαν να μην άλλαξε τίποτα από την πρώτη φορά

που σε άγγιξα,σε ένιωσα,σ΄αγάπησα...

Ξέρεις κάτι;Σ΄αγαπούσα χωρίς να το ξέρω...

Ξέρεις κάτι;Τελικά έχουνε δίκιο που λένε,

ότι πραγματικός έρωτας είναι εκείνος

ο ανεκπλήρωτος...

Και ξέρεις γιατί;

Γιατί έτσι βλέπεις τον εαυτό σου

να φτάνει στο ακραίο,στο παράτολμο,στο άγνωστο,

γνωρίζεις εσένα τον ίδιο,βλέπεις τι είσαι

τι είσαι ικανός να κάνεις,ξεπερνάς κάθε όριο

τους φόβους,ότι σε τρομάζει...

Και όλα αυτά γιατί;Για έναν έρωτα

που δεν είχες ποτέ δικό σου...

Μα έρχεται η στιγμή αγάπη μου,

που δεν μπορείς,νιώθεις μόνος,

αδύναμος να συνεχίσεις 

μέσα σ΄αυτό το ταξίδι της ανακάλυψης

αναγκάζοντας να δώσεις ένα ξαφνικό τέλος

πνίγοντας χιλιάδες συναισθήματα

που θέλουν να βγούν στην επιφάνεια...

Και ξέρεις πιο είναι το πιο τραγικό;

         Ότι βαθιά μέσα σου

ξέρεις ότι είναι λάθος,

γιατί ένας ανεκπλήρωτος έρωτας μάτια μου

δεν τελειώνει μέχρι ν΄αρχίσει...

Γυρίζοντας έτσι ξανά πίσω,στο μηδέν

κάνοντας αυτές τις αναμνήσεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ...

        

[Πάρης Παπανικολάου]

Πολύ όμορφο !!!!

[alter ego#--ξινή]

Από ψυχής! Πανέμορφο!!

[Παστρωμα Δωροθεα-Αννα]

σας ευχαριστω!!!!!!!!!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πανεμορφο!!!

[Παστρωμα Δωροθεα-Αννα]

να στε ολοι καλα!