Της ψυχής μας το στέκι
ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ, Παρ. 26 Ἰουλ, 2013 5:58 pm.
Οἱ μεταφράσεις γίνονται ἀπ' εὐθείας στὸν Ὑπολογιστὴ μετὰ τὸ ξεψάχνισμα λέξεων καὶ νοημάτων στὸ βιβλίο.
Τὸ παρὸν (ὁ Σόλων) χρειάστηκε 7 καὶ 1/2 ὧρες διαρκοῦς γαλήνιας μετὰ φρενίτιδος ἐργασίας μόνον πίνοντας νερὸ ὡς ἀνάπαυλα.
ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ, Δευτ. 12 Αὐγ, 2013 8:15 am
ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ. Τετ. 14 Αὐγ, 2013 3:59 pm
18ον.
Σιμωνίδης, ὁ Κεῖος, Ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου.
Ἀνθρώπων ὀλίγον μὲν κάρτος, ἄπρακτοι δὲ μεληδόνες,
αἰῶνι δὲ παύρῳ πόνος ἀμφὶ πόνῳ·
ὁ δ΄ ἄφυκτος ὁμῶς ἐπικρέμαται θάνατος·
κείνου γὰρ ἴσον λάχον μέρος οἵ τ΄ ἀγαθοὶ
ὅστις τε κακός.
~~~~
Τῶν ἀνθρώπων λίγη ἡ δύναμη, ἀνώφελες οἱ μέριμνές τους,
στὴ λιγοστὴ ζωή τους βάσανα πάνω στὰ βάσανα·
ὅμοια σ' ὅλους ἀφεύγατος ἐπικρέμαται ὁ θάνατος·
τὶ γιὰ εὐγενεῖς τὶ γιὰ ταπεινοὺς
σὲ ὅλους τυχαίνει κακὸς.
Ἡ ἀρετὴ.
Ἔστι τις λόγος
Τὰν Ἀρετὰν ναίειν δυσαμβάτοις ἐπὶ πέτραις·
ἁγνὰν δέ μιν θεὰν χῶρον ἁγνὸν ἀμφέπειν.
οὐδὲ πάντων βλεφάροις θνατῶν ἔσοπτος,
ᾧ μή δακέθυμος ἱδρὼς ἔνδοθεν μόλῃ,
ἵκῃ τ’ ἔς ἄκρον ἀνδρείας.
~~~~
Λέει ὁ θρύλος
ὅτ' ἡ Ἀρετὴ κατοικεῖ σὲ κακοτράχαλα βράχια·
ἡ ἁγνὴ θεὰ σὲ μέρος ἁγνὸ εἶναι σωστὸ νὰ μένει·
μάτια θνητῶν νὰ μὴ τὴν βλέπουν
χωρὶς μὲ βάσανα κ' ἱδρώτα νἄχουν φτάσει
στὸ ἔπακρον τῆς ἀνδρειοσύνης.
μετ.: Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
~~ * Ὁ ποιητὴς προσωποποιεῖ τὴν ἀρετὴ καὶ φαντάζεται ὅτι ἀποτραβήχτηκε ἀπὸ τὸν κόσμο - ἐξαιτίας τῆς αὐξανόμενης κακίας του - καὶ βρῆκε κατα- φύγιο στὶς ἀπλησίαστες κορυφὲς τῶν βράχων. Γιὰ νὰ τὴ φτάσει κανεὶς χρειάζεται νὰ ἱδρώσει κτλ. πβ Ἡσιόδου "Ἔργα καὶ Ἡμέραι", στ, 289 -292 (σὲ μετάφραση Σ. Μενάρδου): "Ὅμως ἐμπρὸς στὴν Ἀρετὴν ἔχουν ἱδρώτα βάλει - οἱ ἀθάνατοι, καὶ μακρινὸς ἀνήφορος σ' ἐκείνη - πηγαίνει στὴν ἀρχὴ τραχὺς· μόν' ἅμα κανεὶς φθά- σει - στὴν κορυφὴ, τότ' εὔκολος ὁ πρὶν δύσκολος εἶναι".
Οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου.
ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ Πέμ. 15 Αὐγ. 2013 7:15 am
.. Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ.
19ον
Θέογνις, Τίποτε πιὸ ἀγαπητὸ ἀπὸ τὴν πατρίδα (*).
Ἦλθον μὲν γὰρ ἔγωγε καὶ ἐς Σικελήν ποτε γαῖαν,
ἦλθον δ' Εὐβοίης ἀμπελόεν πεδίον
Σπάρτην δ' Εὐρώτα δονακοτρόφου ἀγλαὸν ἄστυ(**)
καὶ μ' ἐφίλευν προφρόνως πάντες ἐπερχόμενον·
ἀλλ' οὔτις μοι τέρψις ἐπὶ φρένας ἦλθεν ἐκείνων.
οὕτως οὐδὲν ἄρ' ἦν φίλτερον ἄλλο πάτρης.
~~~~
Κι' ἔφτασα λοιπὸν ἐγὼ καὶ στὴν Σικελικὴν γῆν,
ἔφτασα στὴν Εὔβοια, ἕναν κάμπο μ' ἀμπελόκηπους,
στὴ δοξασμένη πόλη Σπάρτη μὲ τὸν Εὐρώτα της ὅλον καλαμιῶνες,
καὶ ὅλοι τους μὲ πρόθυμη ψυχὴ μὲ δέχτηκαν·
ἀλλὰ καμία τέρψις στὴν καρδιά μου δὲν ἔφτασε ἀπὸ κεῖ.
Ἁπλῶς, τίποτα ἀγαπητότερο δὲν ἦταν ἀπ' τὴν πατρίδα.
μετ.: Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.====
(*)Τὸ ἀπόσπασμα αὐτὸ ὅπως καὶ τὰ ἄλλα δύο ἤδη μεταφρασμένα:
Σπάνιος ὁ πιστός φίλος (7ον)
καὶ
Ὁ διπρόσωπος φίλος (8ον)
εἶναι ἐπὸ τὸ ἔξοχο κείμενο ἐκ 1230 στίχων μὲ Ἐλεγεῖες
καὶ ὑπὸ τὸν τίτλο: Συμβουλὲς στὸν Κύρνο.
Ὁ μεταφραστὴς.
(**)ἦλθον...ἀγλαὸν ἄστυ. Κατὰ τὴν γεμάτη περιπλάνηση ζωὴ τοῦ ἐξορίστου ὁ Θέογνης πέρασε ἀπὸ πολλοὺς τόπους
(ἐδῶ ἀναφέρει τὴ Σικελία, τὴν Εὔβοια, τὴ Σπάρτη). Εἶδε ἐκεῖ ὡραῖα κι εὐχάριστα πράγματα, βρῆκε φιλοξενία κτλ. Ὅ-
μως ἡ ψυχή του πετοῦσε στὴν πατρίδα.
Ὁ Κάλβος ἐκφράζει παρόμοια αἰσθήματα στὴν ὠδὴ "Φιλόπατρις", ὅταν λέει γιὰ τὴν πατρίδα του:
" Ποτὲ δὲν σὲ λησμόνησα - ποτὲ· καὶ ἡ τύχη μ' ἔρριψε - μακρὰ ἀπὸ σὲ· μὲ εἶδε - τὸ πέμπτον τοῦ αἰῶνος - εἰς ξένα ἔθνη.
- Ἀλλὰ εὐτυχὴς ἤ δύστηνος - ὅταν τὸ φῶς ἐπλούτει - τὰ βουνὰ καὶ τὰ κύματα - σὲ ἐμπρὸς τῶν ὀφθαλμῶν μου - πάντο-
τες εἶχον" ... " εἶναι γλυκὺς ὁ θάνατος - μόνον ὅταν κοιμώμεθα - εἰς τὴν πατρίδα".
Πβ. καὶ Ὀδύσσειας ι, 27: "οὔτοι ἔγωγε ἧς γαίης δύναμαι γλυκερώτερον ἄλλο ἰδέσθαι".
Οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου.
ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ, Παρ. 16 Αὐγ, 2013 11:58 am
ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ, Σάβ. 17 Αὐγ. 2013 18:10 pm
.. Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ.
21ον.
Πίνδαρος, Διθύραμβος γιὰ τὸν Διόνυσο.
Ἴδετ’(*) ἐν χορόν, Ὀλύμπιοι,
ἐπί τε κλυτὰν πέμπετε χάριν, θεοί,
πολύβατον οἵ τ’ ἄστεος ὀμφαλὸν(**) θυόεντα
ἐν ταῖς ἱεραῖς Ἀθάναις
οἰχνεῖτε πανδαίδαλόν(***) τ’ εὐκλέ’ ἀγοράν·
ἰοδέτων λάχετε στεφάνων τὰν τ’ ἐαρίδρεπτον
λοιβὰν· Διόθεν τέ με σὺν ἀγλαΐᾳ
ἴδετε πορευθέντ’ ἀοιδᾶν
δεύτερον ἐπὶ τὸν κισσοδέταν θεόν,
Βρόμιον ὅν τ' Ἐριβόαν τε βροτοὶ καλέομεν,
γόνον ὑπάτων μὲν πατέρων μελπόμεν(οι)(****)
γυναικῶν τε Καδμεϊᾶν (Σεμέλην)(****)(*****).
Ἐναργέα τελέων σάματ' οὐ λανθάνει,
φοινικοεάνων ὁπότ’ οἰχθέντος Ὡρᾶν(******) θαλάμου
εὔοδμον ἐπάγῃσιν ἔαρ· φυτὰ νεκτάρεα
τότε βάλλεται, τότ’ ἐπ’ ἀμβρόταν χθόν’ ἐραταὶ
ἴων φόβαι, ῥόδα τε κόμαισι μείγνυται,
ἀχεῖτ’, ὀμφαὶ μελέων σὺν αὐλοῖς,
ἀχεῖτε Σεμέλαν ἑλικάμπυκα, χοροί.
~~~~
Kοιτᾶξτ' Ὀλύμπιοι τὸν χορὸ,
καὶ τὴν ἔνδοξή σας χάρη στεῖλτε, θεοὶ,
στὸ πολυδιαβατὸ τῆς πόλης κέντρο, τ' ἀπὸ θυμιατὰ εὐωδιασμένο,
στὴν ταχτική σας ἱερὴ Ἀθήνα
μὲ τὰ ἐξαίρετα στὴν ἀγορά καλλιτεχνήματα·
μενεξεδόπλεχτα στεφάνια δεχτεῖτε ἑαρομαζεμένα
σὰν προσφορὰ· ἀπ' τὸν Δία σταλμένοι, κοιτᾶξτε μας,
πορευόμαστε μ' ἑορταστικὴ λαμπρότη,
λέμε τὰ χαρούμενά μου τραγούδια
γιὰ τὸν κισσοστεφάνωτο θεὸ,
τὸν Φασαρλὴ καὶ Φωνακλὰ, οἱ θνητοὶ καθὼς τὸν καλοῦμε,
γυιὸν ὑψίστου πατέρα καὶ Καδμείας γυναίκας ὑμνῶντας.
Φανερὰ τὰ σημάδια,
δὲν σφάλλει ὁ μάντης,
ὅταν, ἀπ' τῶν ἐρυθρόπεπλων Ὡρῶν τὰ δώματα, ξανοίγοντας
ἡ ἄνοιξη εὐωδιὲς σκορπάει.
Τότε ξεπετιόνται, στὴν ἀθάνατη γῆ,
ἴανθοι καὶ ρόδα νὰ στολίζουν μαλλιὰ.
Ὑμνεῖστε, μὲ μελωδικὲς φωνὲς κι' αὐλοὺς,
ὑμνεῖστε τὴν ἑλικοστεφάνωτη Σεμέλη.
Μετ.: Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
~~
(*) Ἴδετε· λέγει στοὺς θεοὺς ὁ Πίνδαρος, καθὼς περνᾶ στὴν ὀρχήστρα ἐπικεφαλῆς τοῦ χοροῦ.
(**) ὀμφαλὸς· τοῦ ἄστεως ἦταν ἡ ἀγορὰ (τὸ κέντρο τῆς πόλεως), ὅπου καὶ ὁ βωμὸς τῶν 12 θεῶν ποὺ ἵδρυσε ὁ Πεισίστρατος.
Τὸν ὀνομάζει πολύβατον γιατὶ ἐκεῖ συγκεντρώνονται τὰ πλήθη τῶν Ἀθηναίων.
(***) πανδαίδαλος· γιατὶ ἡ ἀγορὰ ἦταν διακοσμημένη μὲ διάφορα ἔργα τέχνης, ἀγάλματα κτλ. Γι' αὐτὸ καὶ εὐκλεὴς ( ποὺ συγ-
κεντρώνει καὸ προβάλλει τὴ δόξα τῆς πόλεως). ξκισσοδέταν θεὸν· ὁ Διόνυσος παρουσιαζόταν στὴ φαντασία τῶν ἀρχαίων κισ-
σοστεφάνωτος. Ὁ κισσὸς καὶ τὸ ἀμπελόκλημα ἦσαν ἱερὰ φυτὰ τοῦ Διονύσου.
(****) Οἱ συμπληρώσεις τῶν κενῶν ἔγιναν ἀπὸ τὸν μεταφραστὴ.
Ἡ ἀντιγραφὴ τῶν κειμένων ἀπὸ τὸ συγκεκριμένο βιβλίο εἶναι ἀπολύτως προσεγμένη, λέξη πρὸς λέξη πιστὴ.
(*****) γυναικᾶν Καδμεϊᾶν· ( = Θηβαΐδων, ἀπὸ τῆ Θήβα), τῆς Σεμέλης (πληθυντικοὶ μεγαλοπρέπειας).
(*****) Αἱ Ὧραι (ποὺ προσωποποιοῦν τὶς ἐναλλαγὲς τῶν ἐποχῶν (τοῦ ἔτους) ἦταν κατὰ τὴ μυθολογικὴ παράδοση κλεισμένες μέ-
σα στὸν οὐράνιο θάλαμό τους· οἱ πόρτες του ἄνοιγαν στὴν ἀρχὴ τῆς κάθε ἐποχῆς καὶ οἱ Ὧρες ἔβγαιναν συνοδεύοντας τὴν καινού-
ρια ἐποχὴ τοῦ χρόνου καὶ ἐγκαθιστώντας την ἔξω στὴ φύση. Τὴν ἄνοιξη οἱ Ὧρες εἶναι ἐρυθρόπεπλες καὶ συμβολίζουν τὸ κόκκινο
χρῶμα τῆς γῆς, καθὼς σκεπάζεται ἀπὸ κοκκινόχρωμα, τὸ πιὸ πολὺ, λουλούδια.
Οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου.
ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ, Δευτ. 19 Αὐγ. 2013 14:04 pm
ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ, Τρί. 20 Αὐγ. 2013 13:02 am
ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ, Τετ. 21 Αὐγ, 2013 16:36 pm ὥρα Ἑλλάδος.
ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ, Πέμ. 22 Αὐγ, 2013 12.59 am
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση 1 Μου αρέσει
Ξεκίνησε από τον/την Liontas. Τελευταία απάντηση από τον/την Δημήτρης Φάββας Νοέ 25, 2021. 24 Απαντήσεις 6 Μου αρέσουν
© 2024 Created by Nikolakakos Georgios (spartinos). Με την υποστήριξη του
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά