Πῶς πέρασα τὴν ἡμέρα μου χθὲς!

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Α΄

Ποικιλοπαράξενη ἡ χθεσινή μου ἡμέρα
ἀλλὰ πρὶν τὴν...συντομοκαταγράψω, ἄς καλωσορίσω τὸν ἀγαπητό μου Σκιᾶς Ὄναρ, ποὺ εἶπε θὰ πάρει ψευδώνυμο καὶ τὄκανε,
ἄσε ποὺ μεμιᾶς ἔδειξε καὶ τὴν ποιότητά του!

(Aὐτὴ ἡ παραγραφούλα δὲν ἀφορᾶ τὴν Ποιητικὴ Γωνιὰ!)

~~
Πῆγα στὰ παληὰ Ἀνάκτορα τοῦ Ὄθωνος,
κτήριο τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τὸ 1935.


Εἶχα ξαναμπεῖ μὲ τὸ ἔτσι θέλω μου κάποτε, τὸν καιρὸ ποὺ ἤμουν στὸ ΔΗ.Κ.ΚΙ κι' ἤθελα νὰ παραδώσω φρέσκια μίαν ἄρτι ἔγγραφη ἀγανάκτησή μου
στὸν Δημήτρη Τσοβόλα γιὰ τὸν ὑπεύθυνο ἐπὶ τῶν Πολιτιστικῶν----------> ἐκεῖ τὴν πατᾶνε ὅλοι οἱ ἀρχηγοὶ: συγκεντρώνουν τοὺς ἀποτυχημένους γύρω τους ἐπειδὴ ξέρουν νὰ γλείφουν.
Χθὲς, τὸ εἶδα ἀλλιῶς: σὰν ἀνάκτορα κι' ἄς λειτουργεῖ ὡς Βουλὴ, ἄβουλη, κακόβουλη, παράβουλη, τέλος πάντων βᾶλτε ὅ,τι κακὸ πρόθεμα θέλετε καὶ συνᾶψτε τὴν λέξη βουλὴ.
Φόρεσα ἐντελῶς καινούργια ροῦχα καὶ πῆγα.
Τὶ μεγαλεῖο, μέσα κι' ἔξω! Μέσα, πήγαμε στὴν Αἴθουσα τῆς Γερουσίας, στὴν αἴθουσα Χαριλάου Τρικούπη, στὴν αἴθουσα συνεδριάσεων - αὐτὴν ποὺ ξέρετε κι' ἀπὸ τὴν τηλεόραση. Κάθησα σὲ ἕδρανο - τὸ 66 - τῆς Νέας Δημοκρατίας ἄν δὲν κάνω λάθος. Εἶχα σκοπὸ νὰ ψηφίσω... - πρὶτς, δὲν λέω τὶ! - καὶ νὰ σᾶς πῶ, ὕστερα/σήμερα πρωὶ-πρωὶ καλὴ ὥρα, πὼς ἔκανα τὸ καθῆκον μου ἀπέναντί σας μὲ ὅλη μου τὴν συνείδηση χρέους ἄνευ ἐγωτικοῦ
πάθους, παμβέβαιος (τὶ ζῶον ποὺ θὰ ἤμουν!) πὼς θὰ τὸ χάφτατε. Ἀλλὰ ξέρω πὼς ἐσεῖς μόνον τὰ τοῦ κόμματός σας ἐμπιστεύεστε, ὅλα τ' ἄλλα  εἶναι, ναὶ,  ἁπλῶς προδοσίες, - τὸ κέρατό σας τὸ τράγιο! Συγγνώμη: ...τοκερατόμου ἤθελα νὰ πῶ!
Βγαίνοντας, τὶ μεγαλεῖο ἔκτασης, προοπτικῆς ποὺ δὲν ἔχει ὅμως καὶ ἐπαφὴ μὲ τὸ ὑπόλοιπο, "ἐπέκεινα" περιβᾶλλον.
Νὰ κοιτᾶς ψηλὰ ἀπὸ τὴν Ἀκρόπολη πνίγεσαι κοιτῶντας στὰ χαμηλὰ, ἔτσι ὁπως κατάντησε ἡ Ἀττικὴ, ἀλλὰ, μὴν ξεχνᾶμε, πετᾶς στὰ ὑψηλὰ καὶ...ὅσο νἆναι βρίσκεσαι κοντὰ στὸν Παρθενώνα καὶ στὴν Ἀθανασία τοῦ Νοῦ καὶ τῆς Τέχνης. Ἐδῶ ὁ Ἄνθρωπος ἔχει γίνει θεὰ Ἀθηνᾶ Ἐργάνη - τὸ λιγώτερο ποὺ μπορεῖς νὰ πεῖς ἀκόμα κι' ἄν δὲν ἔχεις κἄν ταλέντο ἔκφρασης διὰ τοῦ Λόγου.
Βλέποντας ἔξω ἀπὸ τὴν Βουλὴ, γύρω σου, λὲς:
- Ἔμ, ἄν δὲν φτιάχνανε ἐδῶ τὰ Ἀνάκτορα, ποῦ θὰ βρίσκανε καλλίτερα;
Ὅ μεθερμηνευόμενον στὰ καθ' ἡμᾶς:
- Ἔμ, ἄν δὲν στήνανε ἐδῶ τὴν Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, ποῦ θὰ βρίσκανε πιὸ ξεκομμένα ἀπὸ τὴν πραγματικότητα;
Εἶδες ποτὲ βουλετὴ ἤ βουλευτίνα, ἀρχηγὸ κόμματος, ἄντρα ἤ γυναίκα, νὰ βγοῦν ἔξω φορῶντας τὴν μέλλουσα ἐθνική μας ἐνδυμασία: μπούργκα καὶ πάλι μπούργκα, ὄχι γιὰ κανέναν ἄλλο λόγο ἀλλὰ γιὰ νὰ μὴν ἀναγνωρίζονται, νὰ δοῦν τὶ σημαίνει:
* Ἄστεγος; Μία λέξη! Κάποιος ποὺ ἔχασε τὸ σπίτι του - ἔ, ἄς πρόσεχε.
Τώρα κοιμᾶται ἐκεῖ ποὺ χέζει!
Δίπλα στὸ Ζάππειο ὑπάρχουν Τουαλέτες χρόνια κλειστὲς μὲ τὰ σκατὰ ἀπ' ἔξω καὶ τὶς μύγες ἀπὸ πάνω, χειμώνα-καλοκαῖρι. Ἀλλὰ, ὅταν γίνεται Ἐκδήλωση στὸ Ζάππειο, οἱ πολιτικοὶ ἀναζητοῦν τουαλέτες ἀλλοῦ, σ' ἄλλη γῆ, σ' ἄλλα μέρη, μὴν πῶ στὸν οὐρανὸ, πάνω ἀπὸ τὰ σύννεφα - καὶ τοὺς σερβίρονται τσακιδὸν στὸ πιάτο, χίλιες δυὸ ἐκλεκτὲς κι' ἀρωματισμένες, ἀπὸ δούλους ψηφοφόρους.
* Πρεζόνι ἤ Πρεζέμπορος.
Συνήθως κυρίες τοῦ ὅσο γίνεται πιὸ καλοῦ κόσμου, ἀφοῦ ἔχουν βάψει ἐπιμελῶς τὰ νύχια τους καὶ τὰ μάτια τους, παίρνουν ταξὶ καὶ πᾶνε κατάκοπες ν' ἀνταλλάξουν ἀπόψεις, σὲ σαλόνια, γιὰ τὴν κατάρα αὐτὴ ποὺ μαστίζει μία μερίδα τῆς κοινωνίας κτλ κτλ
* Τὶ θὰ πεῖ νὰ ρημάζει ἡ Ἀθήνα ἀπὸ μαγαζιὰ Ἑλλήνων, νὰ μαζεύονται ὥς καὶ κουκουβάγιες στὴν Σταδίου, παράνομα εἰσαχθεῖσες, θέλω νὰ πῶ χωρὶς νὰ τὸ ξέρει ἡ Θεὰ Ἀθηνᾶ.
Ἀπεναντίας, ὅλη ἡ Ἀνατολὴ ἔχει ἀνοίξει μαγαζιὰ στὴν Ἀθήνα. Καλὰ, γιὰ τὴν Κίνα χρειάζεται εἰδικὸ Κεφάλαιο καὶ ὁλόκληρο Φόρουμ.
Ἀπὸ Ἑλλάδα Ἑλλήνων Χριστιανῶν μόνον τὸ ἀπόστημά της ἀπόμεινε.

* Ἡ ὄντως θαυμάσια αἴθουσα Χαριλάου Τρικούπη.
* Φωτ. Ἀλέξανδρος Φιλιππίδης, στὴν ἐφημερίδα Καθημερινή.
~~
Στὴν χθεσινὴ ξενάγηση ὑπῆρχαν κάπου 50 Ἕλληνες, δεξιοὶ τὸ πλεῖστον, μπὰμ ἔκανε αὐτὸ.
Κάποιος γεράκος ἔγραψε, πρὶν ἀπὸ μένα, μὲ τεράστια γράμματα: Μόνον ἕνας πρωθυπουργὸς πέθανε φτωχὸς! Κι' ἀπὸ κάτω τὴν ἀκατανόητη τζίφρα του. Τὸ αἴνιγμα, ἄς τὸ λύσει ὁ καθεὶς ἐξ ὑμῶν κατὰ μόνας: ποιὸς πρωθυπουργὸς;
Ὄχι, παῖδες τῶν Ἀφελλήνων, δὲν θἄθελα ποτὲ ἔνας πρωθυπουργὸς νὰ πεθαίνει στὴν ψάθα. Ἴσα-ἴσα μεγάλος καὶ τρανὸς νὰ πεθαίνει, μ' ἕναν κόσμο καὶ λαὸ χορτᾶτο, νὰ τὸν θυμᾶται! Νἄχει νὰ τοῦ ἀνάβει καὶ κανένα κερὶ, ἄν εἶναι χριστιανὸς, ὁ κοσμάκης.

Ἐγὼ ἀρκέστηκα νὰ γράψω τὰ ἐνθουσιώδη μου κυρίως γιὰ τὴν ἐκπαιδευτικὸ κα Ὀλυμπία ....., ποὺ, καὶ ὡραία γυναίκα εἶναι καὶ στὸ ἆνθος τῆς ἡλικίας της τὴν πέτυχα, ὡς γνωριμία, καὶ μὲ ἄψογα ἑλληνικὰ, δοξασμένος νἆναι ὁ θεὸς τῶν Ἑλλήνων, βγαίνουν ἀπὸ τὸ στόμα της καὶ διεξοδικὴ ἦταν στὶς, ὅλες, πληροφορίες της ποὺ μᾶς μετέδωσε. Θὰ μοῦ πεῖς: κάθε μέρα αὐτὴ τὴν δουλειὰ κάνει. Ναὶ ἀλλὰ κι' ἄλλοι ἐπὶ καθημερινῆς βάσεως ποὺ εἶναι κρυόμπλαστροι, ποῦ τοὺς πᾶς;
Θὰ μὲ ρωτήσετε ἴσως ἄν τὴν εὐχαρίστησα καὶ προφορικὰ - μία καὶ δύο φορὲς;
Τόσο ποὺ... ἀναγκάστηκε νὰ μοῦ πεῖ:
- Κι' ἐσεῖς εἶστε πολὺ πολὺ γλυκούλης!
Γιατὶ, ψέματα εἶπε;

================================================

Β΄

Ποικιλοπαράξενη ἡ χθεσινή μου ἡμέρα, τὄπαμε αὐτὸ ἀλλὰ δὲν τὸ ἐξαντλήσαμε.
Εἷπα, μετὰ τὴν ἐπίσκεψη στὴν Βουλὴ, νὰ μὴ φάω ἔξω ἀλλὰ στὸ σπίτι - ντολμαδάκια - καὶ νὰ κοιμηθῶ. Πέτυχα τὸν καβγὰ τῆς Γεωργιανῆς τοῦ 1ου διαμερίσματος μὲ τὸν Γεωργιανὸ ἀγαπητικό της τοῦ 3ου διαμερίσματος καθὼς ἔμπαινα στὸ δικό μου 5ο διαμέρισμα!
Μισόγυμνη αὐτὴ, γκάριζε, ἔβριζε, ἀπειλοῦσε... - μὴ σοῦ λάχει νὰ τὴν ἀκούσεις!
Ἔχει ἕνα καλὸ: νιώθει δέος μόλις τῆς πατήσω τὶς φωνὲς, μπαίνει μέσα καὶ λουφάζει!
Ἔχω τὴν ἐντύπωση πὼς μὲ βλέπει σὰν πατέρα της, προσφέρεται νὰ μὲ ἐξυπηρετεῖ ἐντελῶς δωρεὰν καὶ ἀφοσιωμένα.
Ἁπλῶς, δὲν δέχομαι ἐγὼ.
Ἔγραψα καὶ κάτι γιὰ τὸν Μέγαν Ἀλέξανδρο (ἄ! τὶ κακὴ συνήθεια νὰ τρῶνε τὰ "ν" ἀπὸ τὰ ἀρσενικὰ ὀνόματα, νὰ τὰ εὐνουχίζουν δηλαδὴ, ὅλοι οἱ ἄξεστοι, ποὺ τοὺς ἐνοχλοῦν μὲν οἱ ἀλλοδαποὶ, κατακρεουργοῦν ὅμως οἱ ἴδιοι τὴν ὁμιλία καὶ τὴν γραφή τους, μὴν πῶ κι' ὅτι μιμοῦνται τὰ ἑλληνικὰ τῶν ἀλλοδαπῶν γιατὶ πάλι κακὸς θὰ θεωρηθῶ, πρᾶγμα ποὺ μ' ἀρέσει βέβαια, ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἀλήθεια, ἐντάξει;) καὶ ἔπεσα νὰ κοιμηθῶ.

Ξυπνῶντας εἶπα νὰ δῶ τὶ παίζει τὸ ΑΣΤΥ.
Κι' ἴσα-ἴσα ποὺ προλάβαινα-δὲν προλάβαινα νὰ ντυθῶ καὶ νὰ φύγω.

* Mία ἀπὸ τὶς μόνιμες ἀφίσες στὸ σαλόνι τοῦ κινηματογράφου.

Λουκίνο Βισκόντι:
* Senso (1954) ἤ Μιὰ Μεγάλη Ἀγάπη.

..........
* Σὰν ὄπερα καὶ ἀμέσως διέβλεπες γιατὶ ἀγαποῦσε τόσο τὸν σκηνοθέτη Λουκίνο Βισκόντι ἡ Μαρία Κάλλας κι' ἀντιστρόφως ἀμοιβαῖα: "Λὰ Τραβιάτα".
Δὲν εἶχα ξαναδεῖ τὴν ταινία. Ἡ χλιδή της, ἄπειροι πίνακες ζωγραφικῆς κάθε σκηνὴ καὶ πλάνο τοῦ ἔργου, ὄχι μόνο σὲ γοήτευαν μὲ τὴν θέρμη τους ἀλλὰ καὶ, ἄν εἶσαι Ἀθηναῖος τοῦ 2013, ἦταν μιὰ ἔνεση τόνωσης, ρωμαντισμοῦ καὶ ὀμορφιᾶς στὴ φρίκη τοῦ Δήμου Ἀθηναίων, ἀρκεῖ καὶ πενῆντα μέτρα ἔξω ἀπὸ τὸν κινηματογράφο νὰ πᾶς!
Τὴ συνέχεια στὸ σενάριο τὴν μάντευες πολὺ εὔκολα ἀλλὰ δὲν πείραζε αὐτὸ. Οἱ διάλογοι καὶ τὸ παίξιμο ἀρκοῦσαν γιὰ κάθε ἀποζημίωση.

* Γατόπαρδος (1963).

..........
* Εἶναι φοβερὸ πάντως τὸ νὰ μὴ σοῦ πάει κάποιος ἠθοποιὸς! Στὴν προκειμένη περίπτωση ἡ Κλαούντια Καρντινάλε (ὅπως καὶ μιὰ πολὺ γνωστή δική μας καλὴ ἠθοποιὸς ἀλλὰ ποὺ δὲν... κι' αὐτὴν!)
Μᾶλλον ἔτσι ἄρχισε νὰ μοῦ ἀνεβαίνει ἡ πίεση: πῶς θὰ τὴν ἀντέξω τρεῖς ὧρες; Ἤ καλλίτερα, γιὰ νὰ εἶμαι δίκαιος, δὲν ξέρω πῶς. Ἀναγκάστηκα νὰ πάω σπίτι μου, νὰ πάρω ἕνα χαπάκι καὶ... νὰ ξαναγυρίσω! Τηλεφώνησα στὸν γυιό μου, νἄχει τὸν νοῦ του. Οἱ λέξεις μοῦ βγαῖναν μία-μία. Κι' ὅσο ἔβλεπα ἀνθρώπους νὰ κοιμοῦνται στὸ πεζοδρόμιο, τόσο μοῦ ἐρχόταν... δὲν ξέρω τὶ! Ἁπλῶς, ντρεπόμουν ποὺ ἔχω παράστημα καὶ περπατῶ πλάι στὴν κακομοιριὰ.
Περίπου τρία τέταρτα ἀργότερα, καθὼς πλησίαζα στὸν κινηματογράφο, ἦταν στὸ τηλέφωνο ὁ φίλος καὶ συμμαθητής μου ἀπὸ Δημοτικὸ/ Γυμνάσιο,  ὁ Διαμαντὴς! Πόσο χάρηκα. Ἀλλὰ τοῦ τὄκοψα:
- Ξαναμπαίνω τώρα,  -  αὔριο τὰ λέμε, ἔτσι;
Εἶχα χάσει τόσο ἔργο ἀλλὰ, ὅπως μοῦ εἶπε κι' ὁ καφετζὴς:
- Πρῶτα ἡ ὑγεία!...
Κι' ἄρχισα νὰ βλέπω μὲ πιὸ ψύχραιμο μάτι τὴν ταινία. Ὁ Ἀλαὶν Ντελὸν μοῦ ἦταν πιὸ εὔχαρις ἀπὸ τὴν Καρντινάλε ἀλλὰ ἐκεῖ ποῦ πήγαινα νὰ σκάσω ἦταν π' ὅλο ἀναρωτιόμουν:
- Μὰ ποιὸς εἶν' αὐτὸς; ποῦ τὸν ξέρω; γιατὶ σταμάτησε ἔτσι τὸ μυαλό μου; πόσο ἄσχετος θὰ φανῶ ἄν ρωτήσω τὴν κοπέλλα, τὸν νεαρὸ;
Ἔ, ναὶ, αὐτὸς ὁ τόσο γοητευτικὸς καὶ σπουδαῖος ἠθοποιὸς ἦταν ὁ Μπὰρτ Λάνκαστερ. Kι' ἄξιζε ὅλα τὰ λεφτὰ!

Ἡ ταινία εἶχε πολλὲς καλὲς στιγμὲς, ἄριστους ἠθοποιοὺς, ἐκλεκτικὴ σκηνοθεσία ἀλλὰ ἦταν καὶ ἀρκετὰ βαρετὴ.
* Γοητεία τῆς Ἀμαρτίας (1974).

* Δὲν εἶδα τὴν ταινία.
~~~~
Γυρίζοντας σπίτι, πέτυχα σὲ ἐπανάληψη τὴν ἀγαπητή μου Νίνα Ναχμία.
Πρόσεξα πιὸ πολὺ τὰ λόγια της, ποὺ ἤδη τὰ θυμόμουν. Τὴν ἔκφρασή της, ποὺ ἤδη τὴν ἔχω ζωντανὴ στὸ μυαλό μου.
Τὸ ταλαιπωρημένο παρουσιαστικό της, ποὺ μοῦ ἐρχόταν νὰ τὴν ἀγκαλιάσω.
Τὸ πρόσωπό της τόσο ἀγνὸ κι' ἡ φωνή της τόσο καθάρια σὰν νερὸ σὲ ποταμάκι.

* Καλημέρα καὶ καλὴν ἑβδομάδα.

[Nefeli riga]

Οδοιπορικό στην επικαιρότητα, στην γνώση, στο συναίσθημα, πέρασα  ωραία διαβάζοντας λες και βγήκαμε παρέα, Βήμα βήμα  ακολούθησα  όλη την διαδρομή.   Ευχαριστώ.!

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Νά 'σαι καλὰ, Nefeli riga, ποὺ δὲν εἶπες τίποτα γιὰ τὶς ἀβλεψιοῦλες μου στὸ κείμενο! Τὶς διόρθωσα στὸ ἀναμεταξὺ. 7 ὧρες γεμάτες γεμάτες καὶ νευρωτικὲς μοῦ πῆρε γιὰ νὰ βγεῖ αὐτὸ ποὺ διάβασες.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Πάντως,
ἐπειδὴ στὸ Ἄ σ τ υ
ὑπάρχει κι' αὐτὸ:

...κι' ἐφ' ὅσον ἀνακάλυψα καὶ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ δράστη: Renato Casaro,
εἶπα νὰ τοῦ δώσω λιγάκι νὰ καταλάβει!

* Ἕν' ἀστέρι γεννιέται, ἀφιερώνεται στὴν Nefeli riga.

* Ἄν καὶ ξαπλωμένη, τὴν ἀφιερώνω στὸ ORTHIO (μπαράκι
ἡμέρας, γιὰ καφὲ, παγωτὸ..., - στὴν Ἁγίου Μάρκου).

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Ημερα γεματη εικονες , ζωντανια και φαντασια!!!

[Δημήτριος Γκόγκας]

!

[Nefeli riga]

Εδωσα  σημασία  στην όλη δουλεια  του κειμένου  δεν γράφονται εύκολα,  θέλει γνώση,  ειναι  πολυ ωραίο, και  ἀβλεψιοῦλες ολοι μας κάνουμε. Σε θαύμασα.!! και την υπομονή σου βέβαια. 

Ευχαριστώ για την αφιέρωση.. που την αφιερώνεις ..Αφιέρωση της αφιέρωσης    Ω...αφιερωμενη σηηηη!!!!!!!!!!