Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Σκοτεινά

Σκοτεινά, μοναχικά, έρημα, οι βραδιές κυλούν χωρίς κανένα ίχνος, σημάδι. Γιατί, μένει αναπάντητο, τόσο μίσος κρυμμένο καλά, ξεπρόβαλε ξαφνικά και κυρίευσε τα πάντα. Δεν άφησε τίποτα γύρω του να αναπτυχθεί τα έπνιξε όλα, τσουνάμι κυριολεκτικά. Ησυχία , οσμή θανάτου πλανιέται παντού, οι ψυχές μόνες τριγυρνούν χωρίς σώμα. Οι σκέψεις μένουν ήσυχες χωρίς συντροφιά, σε ένα λούνα Παρκ χωρίς παιδιά. Γιατί, που είναι η ενέργεια, τα αισθήματα, οι πράξεις, τίποτα όλα παροδικά μάλλον καλά οργανωμένα με ημερομηνία λήξης .Φώτα σβησμένα, κεριά παγωμένα, ερμητικά κλεισμένα παράθυρα σε ένα άδειο σπίτι χωρίς πάθος, έντονες ανάσες και ερωτισμό. Χείλη ξερά που διψούν από το νέκταρ του φιλιού, από την γεύση του, την μέθη του. Κορμί έρημο, βασανισμένο περιπλανιέται μόνο, τυφλό, πονεμένο από τις πληγές της εγκατάλειψης, χωρίς διάθεση να πλυθεί να σηκωθεί να περπατήσει καμαρωτά. Θρίαμβος ο χωρισμός, γιορτή που κάθε μέρα ισχυροποιείται όλο και περισσότερο γεννώντας 2 νέες ψυχές, ψυχές μοναδικές χωρίς κορμί, με ημερομηνία λήξης.

Προβολές: 79

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 2 μέλη