Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Κάνεις τέστ καὶ μαθαίνεις τὶ σκαμπάζεις ἀπὸ σὲξ, λέει!...

συμπληρώνεις τέστ ἐρωτικῶν γνώσεων,
κρίνουν δάκαλοι σ' ἐποχὲς ἐκπτώσεων.
Ἄν δὲν τὄχα κλινοφιλοσοφήσει, θά 'στεργα νὰ τὸ ψάξω,
κι' ἄν βρεθεῖ κάποιος ἀπὸ μένα πιὸ σπουδαγμένος, νὰ τὸν σφάξω,
γιατὶ στὸ σὲξ εἶμ' ὁ ὑπὲρ-Πρῶτος
Καπετάνιος... - ὄχι καμαρότος!

Καὶ ποῦ ξέρει, τὸ τέστ, τὶ δέον νὰ ρωτήσει τὸν ἕναν... τὸν ἄλλο!
Ἐκλεκτὲς ἠδονὲς γνώρισα· ποτὲ δὲν πῆγα μὲ Χαρχάλω,
χαζοβιόλες, βλάχες, μικροαστοῦλες.
Θὰ σᾶς τὰ πῶ, μὲ καυτὲς φρασοῦλες,

διακεκομμένες: περὶ τούτων γὰρ πολλὰ δὲν λέγονται· τὰ ζεῖς,
τὰ ξέρεις μόνον ἐσὺ, τὸ σκοτάδι, τὸ πλᾶσμα μεθ' οὗ συζεῖς,
καὶ στοὺς ἄλλους πάντα περισσεύει
νὰ μάθουν τὶ καὶ τὸ πῶς συνέβη!

Ἀλλ' ἐπειδὴ σᾶς ξέρω: πῶς λυσσᾶτε νὰ κουτσομπολέψετε,
τὸ σῦμπαν, φύρδην-μίγδην, μὲ τὴν Ἠθικήν ν' ἀνακατέψετε,
ἀφήνω κάποια μισοσκότεινα,
νὰ φαίνονται στεφάνια κότινα

π' ἐπαξίως τἄχω κερδίσει - σιγὰ μὴν σᾶς πῶ: "Καὶ στὰ δικά σας!" -
ἱδρώνοντας, κάμνοντας θύματα, χίλια πλήθη συναρπάσας,
γιὰ μένα ξεψυχῶντας: - Μ' ἀγαπᾶς;
ρωτοῦν κι' ἀπαντῶ: - Μοῦ βρωμοκοπᾶς!...

Ἄρθρο πρῶτον καὶ τελευταῖον: πρέπει στὸ σὲξ νἆσαι γομάρι,
ἄν θὲς ὁ Διάολος, στὰ τάρταρα τῆς συμφορᾶς, νὰ μὴ σὲ πάρει.
Κάνε πῶς εἶσ' ἐρωτευμένος, κι' ὅρμα!
Σοῦ στέλνω δωρεὰν: χαρᾶς πλατφόρμα.