Των ανθρώπων οι ζωές

[pic-a-poem.gr]

Αποκλίνουν και συγκλίνουν
των ανθρώπων οι ζωές
κι αυτοί θεατές χαζεύουν
τις συγκρούσεις που προκύπτουν.

Κάποιο πρωί αναρωτιέσαι
ποιο είναι το βλέμμα αυτό
που μπήκε στο δικό σου
και αν το’ χεις ξαναδεί.

Ενώνονται, λοιπόν, πρώτα τα βλέμματα
μετά επέρχεται η ένωση των χειλιών
και μετά η ολοκληρωτική παράδοση∙
η Ένωση των Σωμάτων.



Μετά από καιρό, πολύ ή λίγο,
(αυτό δεν έχει διόλου σημασία)
έρχεται και η στιγμή για
την πιο τέλεια απόκλιση.

Πρώτα χωρίζουν τα Σώματα,
μετά τα χείλη (και
τραγική ειρωνεία) τα βλέμματα
παύουν να συναντιόνται…

Σαν δυο ξένοι, απ’ την αρχή
θα ξεκινήσουν και πάλι,
σα να μην γνωρίζονται,
σα να φοβούνται τη γνωριμία.

pic-a-poem.gr
Άννα Κ. Γεωργάκη -1998-

[Ειρήνη]

Αυτή είναι η αλήθεια...δυστυχώς!

Πάρα πολύ ωραίο!!!

[Παντελής]

μια γλυκιά καληνύχτα φίλη Άννα.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!

[pic-a-poem.gr]

Μια όμορφη, καλημέρα σε όλους σας!

[Τσιανος Τακης]

πολυ καλο!!!!!

[Κατερίνα]

ακτινογράφησες με ακρίβεια τις ανθρώπινες

σχέσεις...

ωραίο

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

Πολύ καλό !!!!!!