Όσο μπορώ θα τραγουδώ.

[COSMIEL]

Τώρα που μπορώ θα  τραγουδώ, τώρα κι όσο ζω θα  ξεπηδάω,  σαν φωτιά σαν λάβα  στο νερό  σαν το κύμα τ΄αλμυ- ρό πετάω.  Βρίσκομαι στα μάτια  σου μπροστά  ή και μέσα στα δι-  κά σου χέρια,  όπου η καρδιά μου  λαχταρά,  μόνο τα δικά σου καλοκαίρια. Μα σαν θάχω φύγει  από ΄δώ  κι όταν θάχω φτάσει  εκεί πάνω, ήλιο το λαμπρό δεν  θα θωρώ  μα ούτε τη βροχή δεν  θα την πιάνω,  ούτε και τα μάτια  σου θα δώ  ούτε και τα όμορφά  σου χείλη  ούτε άλλο για να  μελωδώ, ήλιος πια δεν θα ξα- νανατείλει. Μα εσύ σα θέλεις  να με δεις  πήγαινε στης θάλασσας το κύμα  όταν θάχει κάλμα αποβραδύς  θάχει και τραγούδι πάντα πρίμα. Που θα σου σφυρίζει  απαλά  και θα σε πηγαίνει  σε ταξίδια  μόνο το φεγγάρι  θα κοιτά  και θα πλέκει δίπλα  σου κεντίδια.

[Ειρήνη]

Ωραία τραγουδάς οπότε τραγούδα!!!

[Δημήτριος Γκόγκας]

Δεν θα το χαρακτήριζα ποίημα αλλά περισσότερο κλείνει προς την πλευρά του τραγουδιού, οπότε συμφωνώ με την άποψη της Ειρήνης: Τραγούδα!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Υπεροχο τραγουδι!!!

[Στιχοπλάστης]