Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Οι ανήσυχοι

Σε γνώρισα μόλις χθες
είχες τα μάτια γεμάτα έρωτα
και τα χέρια πιστά σ’ ό,τι
άγγιξες με τόσο πόνο, γλυκά.

Εισέπνευσα αχόρταγα τ’ άρωμά σου,
μέτρησα τους σφυγμούς σου
τη στιγμή που ακίνητος
λούστηκες με τα δάκρυα των μαλλιών μου.

oi-anisyxoi-pic-a-poem

Ρώτησες βγάζοντας μιαν κραυγή:
«ξέρεις σε τι διαφέρουν
από εμάς, οι ανήσυχοι νεκροί;»
και μετά σώπασες, ησύχασες,

όπως οι Ανήσυχοι, κι εσύ
δε μου μιλάς, δε συζητάς για αγάπη
μόνο σιωπάς κι ακούς το τραγούδι
της έκστασης να σβήνει.

pic-a-poem.gr
Άννα Κ. Γεωργάκη -1997-

Προβολές: 59

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 5 μέλη

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 14 Μάρτιος 2013 στις 6:51: ποιητική ερωτική μυσταγωγία.

καλημέρα σου φίλη Άννα.

Σχόλιο από τον/την Δημήτριος Γκόγκας στις 14 Μάρτιος 2013 στις 10:21: όπως οι Ανήσυχοι, κι εσύ
δε μου μιλάς, δε συζητάς για αγάπη
μόνο σιωπάς κι ακούς το τραγούδι
της έκστασης να σβήνει.

Κυρία Γεωργάκη η υπογραφή έχοντας δίπλα το 1997 επισημαίνει ότι γράφτηκε (μάλλον) την χρονιά εκείνη. Η ποίησή σας είναι χαμηλή και σταθερή. όλα όσα διάβασα από εσάς είναι : όμορφα ποιήματα.