Ψηλά αν περπατάς...

[Χρήστος Σκανδάμης]

Σε μονοπάτια δύσβατα…

 

 

Αν

σου αρέσει

επάνω στα βουνά

σε μονοπάτια δύσβατα,

ψηλά να περπατάς,

να ψάχνεις σπάνια βότανα

και άγριους καρπούς,

να πίνεις οξυγόνο

από πηγούλες γάργαρες,

να βλέπεις τον ορίζοντα

όλο να πλησιάζει,

να βλέπεις και τον ουρανό

να κατεβαίνει χαμηλά

-με σάλτο να τον φτάσεις-

μπορεί να αισθανθείς

ημίθεος.

 

Όμως μπορεί

να σε φθονήσει ο πατήρ

θεών τε και ανθρώπων

και να ξαμώσει επάνω σου

άγρια καταιγίδα

και να βρεθείς στα ξαφνικά

μέσα σε μαύρα σύννεφα

κι ομίχλη αδιαπέραστη,

να χάσεις απ’ τα πόδια σου

τη γη όπου πατάς,

να σε τυφλώνουν αστραπές

κι όλα να τρέμουν γύρω σου

από τους κεραυνούς,

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

να νιώθεις ότι πνίγεσαι

και να ανασάνεις δε μπορείς,

να νιώθεις ό, τι χάνεσαι

και αύριο δεν υπάρχει,

να λες θα ‘ταν καλύτερα

να ήσουνα σκουλήκι

μεσ’ την ασφάλεια της γης

και να μην ήθελες ποτέ

ν’ ανέβεις στα ψηλά.

 

Αν

κάτι τέτοιο

σου συμβεί,

μη σε τρομοκρατήσει,

σταμάτα την ανάβαση

γιατί υπάρχει κίνδυνος

να πέσεις σε χαράδρα

και πράγματι ν’ αφανιστείς,

βρες

κάποια τρύπα

να κρυφτείς

να φύγεις απ’ τη μπόρα,

φύλαξε τις δυνάμεις σου

και ανασυγκροτήσου ˙

δεν είναι κι ο κατακλυσμός…

 

Σα μπόρα θα περάσει.

Θα ανοίξει πάλι ο ουρανός

κι ο ήλιος

θα ξαναφανεί ˙

 

δεν ήρθε κι η συντέλεια.

 

 

 

14  Γενάρη  2012

     ΧrIstoS,

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!

[Τσιανος Τακης]

Σωστο κι ομορφα γραμμενο!!!!!!

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Ωραίο !!!!!

[Στιχοπλάστης]

[Κατερίνα]

φιλοσοφημένο

[NO]

Πραγματικά φιλοσοφημένο γεμάτο με ελπίδα. Υπέροχη γραφή που σε κρατά και σε παρασύρει.