Ανατολή.

[Αρτέμης Αξαρλής]

Με  συννεφιά  ταξίδεψα

με  συννεφιά  γυρίζω,

μες  στην  αμετροέπεια

που  λέγεται,  ζωή.

Νομοταγής   ξεκίνησα

μα  πλέον,  δεν  ελπίζω

πίσω  από  τέτοια  συννεφιά,

να  υπάρχει… Ανατολή.

 

Σε  πιάτσες  συναλλάχθηκα

μ’  αγύρτες,   κι’ εκτός  νόμου,

που  ανέκαθεν  είχαν κοινό,

τον  παρονομαστή.

Υποταγμένες  οι  ψυχές

με  τα  δεσμά  του  φόβου,

στον  αγοραίο  έρωτα

βορά,  κάθε  κορμί.

 

Αιχμάλωτα  ερεθίσματα,

στο  …άρρωστο  μυαλό  μου

έσκασαν,  με  έκρηξη  συρμού

σε  εκτροχιασμό,

έτσι  κι’ αλλιώς,  οι  μάστιγες

κράτους  και,  υποκόσμου

με  …βάπτισαν  ανένταχτο,

περιθωριακό.

 

…Κέντρισα το   αδέσποτο

σκοτάδι,  στο  άδειο  βλέμμα, 

να  μετατρέψει  το  θυμό

σε   άναρχη  φωτιά,

στάμπαρα  με  πυρρόβεργα

το   ματωμένο  δέρμα,

υψώνοντας   σαν  λάβαρο, 

μια  σιδερογροθιά.

 

Η   συννεφιά  αν  με  σκέπασε

πόρνη  ζωή,  που  είσαι

να  σεργιανίσεις  δίπλα  μου

σαν  μάνα ,  αδελφή?

Το  …μίσος  σου,  με  εξέθρεψε

γιατί,  διαρκώς  αρνείσαι

να  ανοίξεις  λίγα  σύννεφα,

να  δω, … Ανατολή!

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Πάρα πολύ καλό !!!!!!!!

[NO]

Η ανατολή σου με μάγεψε. Πραγματικά υπέροχο. Γεμάτο εικόνες, αλήθειες και συναισθήματα. Προσωπικά το θεωρώ από τα καλλίτερα που έχω διαβάσει τελευταία.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Υπεροχο!!!

[Παντελής]

θέλει πολύ δύναμη να παραδεχτείς την αλήθεια, μακάρι να την έχεις φίλε Αρτέμη.